liselere osmanlıca dersi gelmesi

arapça şarkı duysa amin çeken, arap alfabesi ile yazılmış metin görse öpüp başına koyan insanları mutlu etmiştir.

evlâdım, osmanlıca denen şey*, türkçe tümce yapısına kurulmuş arapça-farsça tamlamalardan kuruludur. anadolu da dahil hiçbir yerde hiç konuşulmamış, tek kullanım alanı saray olmuş bir garabettir.

dil devrimi'ne "insanları bir gecede cahil bıraktılar" diye karşı çıkan öküzler osmanlı'da kadınların neredeyse hiç okuma-yazma bilmediklerini, erkeklerinse yalnızca memur-asker gibi devlet kapısında ve medreselerde çalışanlarının okur-yazar olduklarını bilmezden gelmektedirler. koca osmanlı coğrafyasını istanbul'a indirgemektedirler. hoş, aynı güruh bugün de türkiye'yi istanbul'a sıkıştırmış durumda.

osmanlıca'yı bilmek tarih bilmek demek değildir. zaten türkiye'de 70 yıldır tarih öğretilmemektedir. konu yazınsa en güçlü yazar ve şairler halk edebiyatı türünde eserler vermiş olanlardır. ama dert o da değil. bugün ömer hayyam'ın dörtlüklerini paylaşanlara hapis cezası veriliyor.

kaldı ki osmanlıca'nın en yoğun olarak kullandığı dönemlerde osmanlı eski gücünden çok uzaktı ve uluslararası antlaşma ve sözleşmeleri başka dillerde yapıyordu.