bugün

mianhada saranghanda

şu ana kadar izlediğim en hüzünlü şey. kaç ay geçti üzerinden hala müziğini duyunca bile gözlerim doluyor şöyle bir ah çekmekten kendimi alamıyorum. baş roldeki adamın bakışları tek başına bitirir zaten, üzerine bir şey söylemeye gerek kalmaz.