ben bu yazıyı şehitlerimize yazdım

selam güngör,
sen şehit olduktan sonra hiç bir şey değişmedi hayatımızda bizim, neden nasıl soruları belirmedi kafamızda, öldüğün ilk gün ağladık üzüldük senin hakkında konuştuk başımızı eğdik sustuk sonra,

eretsi gün herkes işine gücüne döndü, günün ilk saatlerinden itibaren gülmeye başladık tekrar, öğlen saati gelince hayvanlar gibi yedik içtik yine, akşam evimize gittik annemizin, babamızın, sevdiceğimizin, çocuğumuzun yanına,

yine gülüp eğlendik sen hiç var olmamışcasına, seni hatırlamaktan korktuk durduk yere keyfimiz kaçmasın diye, ama ne yapalım kardeşim ölenle ölünmüyor değil mi hayat devam ediyor değil mi kardeşim,

senden sonrada çok şehidimiz oldu, onlarada sana yaptığımızın aynını yaptık onlarıda hatırlamaktan korkuyoruz, ve bu gün 19/10/2011 bu gün yine ağlıyoruz hiç utanmadan kardeşim, ama sorun değil yarın toparlanırız, biz güçlüyüz. *