sevgilisiz bir hayat

hep acaba dedirtir.
ulan şimdi sevgili olsa, yok naaptı nere gitti, musluğu mu bozulmuş dur abi ben hatuna gideyim muslukları bozulmuş tamir lazım; dışarı çıkarsın ığhk yer dert olur, yemek dert olur... vs vs...
sonra sevdi mi sevmedi mi dert. karşıdaki ile anlaşamıyorsan bu dertler daha da büyür... ego da işin içine girdi mi al sana içme sebebi...

ama sevgilisiz? geceler size gecedir, telefonda dahi olsa orda birinin olduğunu bilmek mutlu eder insanı. sadece gece değil yalnızlığı kuşluk ve ikindi vaktinde de yaşarsınız... evi sessizlik kaplar... bir buzdolabı sesi bir de kombi sesi... ya grupça gezersin üniversitedeysen, ya da evinde yalnız şekilde oturursun... eğer işe başlamışsan zaten kapitalizmin bir çarkı olmuş, yalnızlıkla yaşamaya mahkum edilmişsindir. arada yolda güzel görürsün, göz ucunla bakarsın... ah ulan dersin.

her iki durumunda kötü tarafı bu. yani fırsat maliyeti bu...
hea tabi öyle çataaa diye de sevgili olunmuyor o da ayrı konu...