bugün

özlediğim baba biçimidir.

şimdi ne aldıysam ya tek başıma yemek zorunda kalıyorum ya da bayatlayınca da biricik çöpümle paylaşıyorum. doktorlar benim çöpe plastik bir mide yaptılar. ikamet ettiğim hükumet kurallarına göre de her sabah saat 08:00'de çöpümün plastik midesini çıkartmak zorundayım.

ah be baba. bayramda gelicem, harçlık verir misin kredi kartları yine peşimi bırakmıyor da.
işi bilen babadır. o kadar laftan sonra pişkin pişkin ne aldın getir bakiyim şunlardan der dibine vurur. he benim babam olmadığı için kurguluyorum, hiç şahit olmadım. heralde öyle olurdu.