bugün

aslı ''başlığın ilk entry'si olan upuzun entry'ye karşılık kısacık entry girmeye utanmak''tır.

bazı zamanlarda kalbimin ta şurasında hissettiğim, içimi acıtan duygudur. adam/kadın yardırmış yazmış, kelimelerden tren yapmış ama sen aklındaki tek cümleyi oraya yazıp, ahengi bozuyorsun. o koskocaman entry'nin altında, bızdık gibi duruyor senin cümlen. at sikindeki kelebek gibi.

ek: benim entry'im şu haliyle kısadır, diyim yani..
en asil duyguların insanından beklenebilecek duygudur.

hayır bir de başlık entryisini okumadan, herifin süsleye püsleye mis gibi anlattığı cümlenin aynısını ya da anlatmak istediğini yarak gibi tek cümleyle anlatanlar olduğunu görünce insanın böyle adamları baştacı yapası geliyor.
genel olarak kısa entry girmekten utanmakta vardır.çünkü uzun yazarsa başarısız olacağını düşünür.pek te denememiştir aslında.ama sıçıp batırmak ta istememektir.garip bir duygudur tabi ki.
bir sürü konudan bahseden uzun bi mesajdan sonra tamam cevabını almak gibidir.
(bkz: utanılacak bir şey yok)