türkiye de hristiyan olmak

sıradan bir durumdur.

türkiye de oruç tutmayanı döven, papazlara saldıranların neye hizmet ettiği az çok bellidir, dinle, imanla alakası yoktur. aksini iddia eden provakatördür. bu memlekette hiç kimse dini müslüman değil diye dayak yememiştir, dışlanmamıştır. elbette ki bir müslüman türk gibi hristiyan bir türk te dayak yer ama bu dini yüzünden değildir.

mesela, kaavede paralı okey oynarken taş çalıp dayak yiyen biri , beni hristiyan olduğum için dövdiler derse, ona inananları da dövmek lazım aynı şekilde.

budist, ateist, hristiyan, musevi hatta yehova şahitlerinden bile tanıdığım oldu hiç biri de dini inancı yüzünden dayak yememiştir.

gözlerden ''maalesef hristiyan, maalesef ermeni, seni bu kusurunla sevdik, gavur da olsa insandır, keşke cehennemde yanmayacak olsaydın, la olm isa allahın oğlu mu olur la'' si do'yu okumaktır*.

hristiyan ingiltere'de, almanya'da yaşayan, değil apartmanlarda kaçak ayin yapmak, devasa camiiler yapan müslümanlar kadar rahat olamamaktır*.

malatya'da prevoku* ettikleri zannıyla boğazlarının kesildiğinde, hrant dink ensesinden vurulduğunda, katili devletim dedikleri devletin memurlarıyla kanka modunda resim çektiklerinde, katili stadyum dolusu vatansever tarafından slogan olduğunda, beresi moda olduğunda, ''pkk'lı teröristler ermeni dölüdür'' lafını ocak başkanı kültiginden değil, devletin bakanlarından duyduklarında başını önüne eğmektir*.

yok ataların yaptıklarından utanın bik biki yapılacaksa, sadece çeşme'nin karşısındaki avuç kadar sakız adası'nın tarihini araştırsanız insan içine çıkamazsınız.

malatya zirve kitapevindeki katliam gibi kafa kesilmesine yol açabilir. *

türkiye'de insan olarak yaşamak zordur.. çünkü halkın büyük çoğunluğu cehalet ile dolu..

ilk önce de yi ayrı yazınız ve ikinci olarak allah ile kul arasındaki işlere maydanoz olmayınız.

türk olarak yaşamak kadar zor değildir özellikle şu günlerde.

sadece türkiye'de yaşayan hristiyanların bileceği duygu.

Yurtdışında bir Türk olarak yaşamaktan çok daha rahattır. Hele turistik bölgelerde herkes yabancıları mutlu etmeye çalışır. Sebze meyve bol, iklim güzel. pazarda, markette ingilizce Almanca bilen çoktur. Espriler filan hayat onlara güzeldir.

türkiye'de musevi olmak kadar zor değildir.

Çok normal bir bir iştir sadece birazcık daha bazı kesimler için söylüyorum saygı istenir o kadar.

* kimliğinizde hristiyan yazması durumu. "hz isa allah'ın oğluysa nasıl çarmıha gerilebilir ki oha yani" gibi komik sorulara maruz kalmak, bazen de dostlarınızın paskalya bayramında mesaj atarak sizi mutlu etmesi demektir. papazların dövülmesi ve evlerinin saldırıya uğraması gibi bazı üzücü olayları saymazsak sokaktaki herhangi bir vatandaştan çok da farkı yoktur türkiye'de hristiyan olmanın.

Avrupa'da müslüman olmaktan zor değildir.

Türkiyede müslüman olarak yaşamak kadar zordur. Aslinda türkiyede yaşamak kadar zordur. Ne olduğunun bir önemi yok şu günlerde.

hristiyanlığın hüküm sürdüğü yıllarda çok hoşgörü vardı amk. sanki hıristiyanlık tam bir saygı, hoşgörü dini. ne zaman bir hıristyanla konuşsanız tanrı sevgidir, tanrı sevgidir der. hatta derken yüzü parıldar çünkü buna inanır ancak gücü ele aldıklarında nazi kamplarını aratmamıştır ki en ileri teknikte işkence aletlerini hıristiyanlar bulmuştur. bu gün zulümde hıristiyanlığa hitler çok şey borçludur. o yüzden işkence tarihinde bayağı bir ünleri vardır.

ha tabi neden engizisyonu veya karanlık dönemi eleştiriyorum?
çünkü bir şeyde hakim güce bakarsın. şimdi hıristiyanlar burada azınlık, tabi ki hoşgörüden, sevgiden bahsedecek. ancak gücü ele aldığında ne kadar hoşgörülü olmuştur?

mesele budur. hıristiyanlık hakim olduğu zamanları zaten bizzat avrupa deneyimledi. şimdi siksen o güne dönmek istemezler.

kadınları cadı diye yakmasının altında hıristiyanlığın sevgisi mi vardır? tanrı sevgiyse o zaman neden sevmemiş?

bakın bu cinayetler bireysel değildir, yani gidip bir hıristiyan birini öldürse bundan hıristiyanlığa asla çatamazsınız çünkü bu bireyseldir fakat bu işkenceleri yapanlar bizzat din onaylıdır. katolik kilsesi( ki kendisi katolik olanlarda en üst otoritedir) buna izin vermiştir.
hatta bu barbarlığın kitabını bile yazmışlar.

bide işkencede artık işkence yapanların nasıl vicdanı sızlamaya insan olduğunu hatırlamaya başlaşmışsa merhamet gösterme eğilimi oldu herhalde. sonrasında cadıların gözlerine işkence yaparken bakmayın diye uyarıldılar, sebebi de onların insanın zaafını ele geçireceği görüşüdür. sıfır merhamet tanımıştır yani onlara.

tabi engizisyonun işkenceleri bitmez, ben sadece burada dini iktidarda hıristiyanların ne kadar uç noktalara gidebileceğini söylüyorum.

ayrıca merhamet etmeyene merhamet edilmez, özgürlük vermeyen dine de özgürlük verilmez.

not: müslüman değilim. ilkel kabile dinime inanıyorum.

olsun, o da insan.