sınavdan çıkınca en çok hissedilen şey

görsel

Varoluşun anlamını sezmenin tek yolunun ölümden geçiyor olması.

(bkz: şemsiyenin açılma isteği)

Sessizlik ve iletişimsizlik oldurdu bende genelde yani bu yönlü bir istek.

çok kötü bile geçse inanılmaz bi rahatlık sarıyor. Sınav öncesinin stresini çekmekten bi nebze daha daha iyi gelir çünkü.

Bende hep şu olurdu "lan o kadar çalıştım nereye gitti bu bilgiler." Bir de her sene ilk dönem notlarım çok iyiyken ikinci dönem berbat bir halde olurdum. Bunların hepsi bipolardanmış meğer. Namıssız kafa bırakmıyordu.

sonuçlar açiklanınca hala kıç üstü oturabilecekmiyim.

Sanki bildiğim her şey tek kullanımlıkmış da hepsini sınavda bırakmışım gibi bir his cevapları ve soruları da hatırlamam .

yüz aldım hissi. en çok hissettiğim bu. halbuki çoğunlukla otuz alırdım. sınavda az bilgiyi köpürtürken bana bi özgüven geliyor. cümlelerimin mükemmel olduğuna, harika yorumladığıma falan inanıyorum ve bunun da takdir göreceğine sınav süresi içinde bir şekilde ikna oluyorum. bence yüz aldım. hala yüz.

ağzına sigara sürmemiş beni bile saran sigara isteğidir. şöyle cıks cıks çakmakla yakıp, sınava girdiğin okula dönüp , küfürü sallayıp , bir nefes çekip yola devam edilir.

Sınavda yaptıklarımı ve ne çalıştıysam hepsini unuttuğumu , bir belayı daha atlattığımı , kesin geçmişimdir güvenini kendime verip kendimi ödüllendirmem gerektiği hissiyatına kapılıyorum.

Keşke çalışsaydım.
Neyse bir daha kine.
(çalışmadı).

(bkz: beyin bedava)

boktan ve içten gelen bir sessizlik, düşük alma korkusu, heyecen, hepsi bir arada.

Biraz rahatlık, biraz pişmanlık.