bugün

bazen hayat, yaşam, insanlar düşünüldüğünde öyle bir boşluk anı gibi bi anda etrafta normalde olup bitenlere hayret edilen durumdur. dunyanin insanlarla dolu olusu, herkesin ailesi olusu, etrafinizdaki evlere baktiginizda bunlarin cogunun aile olusu bazen enteresan geliyor.

lavaboda elimizi yıkarken beynimizden gelen uyaranları hic farketmiyoruz ama ellerimizi yıkıyabiliyor, bunun için en çok kol omuruna kadar olan kısmı fark edebiliyoruz. ya da yolda yururken otomatik sekilde yuruyoruz. butun bu normal gelen şeyler bende bazen hayret uyandırıyor.
izzet yıldızhan'dan geliyor:

"bu fransızlar da amma kültürlü, ufacık çocukları bile fransızca konuşuyor."
eminim, çoğu insan değil.
ne az 'insan' var azizim...
(bkz: binlerce dansöz var)*
(bkz: birçoğuda insan görünümünde hayvan falan ne garip)
hayatımızın büyük bi kısmını uyuyarak geçirmemiz, yemek yememiz hatta bazen insanların cinsiyetinin oluşu da hayret edici durumlardandır. günün 3 te birini uyuyarak geçiriyoruz. ha şikayetçi misin? hayır *
ve bunların hepsi işiyor, sçıyor... bazen çok garip geliyor.