kavim

israilli otobüs üreticisi şirket.

israilde bir otobüs şirketidir.

Eski zamanlar da kalan topluluk ismi.

ahmet ümit'in yazdığı en iyi polisiye kitabıdır okuduklarım kadarıyla. *
ha bak yanlış anlaşılmasın öyle katile çok şaşırdım aman allahım falan bir kitap değil. ama işleyiş olarak güzel yazmış. sonunda tüm ayrıntılar oyunun içinde, mantık hatası en azda diğerlerine göre. okuduğum diğer kitapları da iyi de olsa ''polisiye'' tadında değildi.

--spoiler--

''hayatlarının anlamını sadece ulusal kimlikte ya da dinde bulan insanlar var. Onlar bunun için can almaktan ve can vermekten çekinmeyen insanlar.'' *

--spoiler--

çoğul olunca göçen şeydir.

Okuduğum ilk polisiye , ikinci Ahmet Ümit romanı. (ilki Bab-ı Esrar)

Benim gibi ders çalışmaktan pek fazla kitap okumaya vakit bulamayanlar için ara sıra okunup aradan belli bir vakit geçse de kaldığın yerden devam ettiğinde direk akılda kalıcı bir kitap yazarı Ahmet ümit. Dediklerimden onun basit bir yazar olduğunu çıkarmayın , sade ve akıcı olmasından bahsediyorum. Bu özellikler kitabı okumamda ve hızlıca bitirmemde büyük bir artı.

Aslında tek cümlede özetlemeye kalkışsam kısaca Nevzat Ç. diyebilirim. Şöyle kısaca özetlemek gerekirse ;

Behzat Ç. - Nevzat
Harun - Ali
Eda - Zeynep
Savcı hanım - Evgenia
Behzatın ölen karısı - Nevzatın ölen karısı
Behzatın ölen kızı - Nevzatın ölen kızı
Ercüment - Can
Behzatın müdürü - Cengiz

Şimdilik aklıma gelenler bunlar. Elbette benzerlikler olacak bunu kötülemek amaçlı yazmadım. Hikayede iki noktada çok heycanlandığımı söyleyebilirim.

Birincisi ; Nevzat mitçi arkadaşından aldığı zarfı büroya getirdiği anda dedim ki oğlum kapıyı kapatın cengiz içeri girebilir derken Ali kalktı kapıyı kapattı.
ikincisi ; Nevzat eve dönerken ensesinde bulduğu Cengiz'in silahı. Uff buralarda baya bi heycanlanmıştım. Böyle bir roman için eyvallah Ahmet Abi.

Heaa bir de romanın sonunda gerçekten çok üzülüyordum hem her şey kötü bitiyordu hem de kitap bitiyordu. Derken Evgenia aradı. iyiki aradın Evgenia , beni aramışs kadar mutlu hissettim kendimi. Mutlu sonlara bayılırım .*

(#14446159)
oyhş kıyamam ben sana.

zar tutabilse rakip tanımayacak yazar. *

sekizinci nesil bir yazar. nesildaşım. hoşgelmiş.

(#12271468)
oyhş kıyamam ben sana.

romandaki can karakterinin felsefi düşünceleri üzerinden kanımca ahmet ümit kendisini anlatmıstır.ahmet ümit'in dünya görüşünü kabataslak bilen bir okuyucu bunu rahatlıkla görebilir.

polisiye denen tür bu topraklarda ne şekil alır öğrenmek isteyen varsa okuması gereken kitaptır. elbette bu memlekette yazılan polisiye amerika yada ingiltere de yazılandan farklı olacaktı ve ahmet ümit bence olması gerekeni yapmış.

kitabın ağzından anlatıldığı polisin biraz gerçeküstü bir şekilde ahlaki referansları kuvvetli ve kültürel derinliği olan bir adam olmasını gözardı edersek on numara kitap.

tekme tokat tavsiye edilesi bir kitap.

komiser nevzat tipinin başrolüyle akmış bir kitaptır. güzeldir. okunması tavsiyedir.

--spoiler--
can denen entel oğlanın katil olduğunu ilk sayfalarından beri çok yoğun hissettiren kitap.
--spoiler--

o değil de bayağı emek harcamış ahmet ümit bunu yazarken belli.

bu entry spoiler içerir..

valla, acaip bi spoiler bak..

ciddiyim,

kitabın bütün olayı biter okursan..

------

uyarımı yaptım, benden günah gitti..
*

insanı etkileyebilen türk edebiyatında az rastlanan gerek kurgu gerekse anlatım yönünden okuyucuyu kendine bağlayan güzel bir ahmet ümit romanı .

bir ziya gökalp şiirdir.

Dediler; kavminin bir adı var mı?
Adı bir değil çok, bu da bir ar mı?
Türkiye devletim, Türklük milletim;
Cinsinin çokluğu Türk'e zarar mı?

Hun yanlış bir tabir, "Koyun" danım ben,
Moğol'dan değil, Türk soyundanım ben;
Türkler'in içinde meki'im belli;
Oğuz'ili; "Kayı" boyundanım ben.

Ne kadar Türk varsa bugün cihanda,
Burada ki hasra var meyli, vicdanda,
Dili dilimdendir, dini dinimden,
Olacağız biz hep aynı vatanda.

"Karacık" dağından, "Kıbçak" çölünden
Gelen atalarım gibi Türk'üm ben
Bana yol gösteren benden olmalı;
Olamaz Türk'e baş, Türk'üm demeyen
Osmanlı kalamaz Türk!ü sevmeyen.

(bkz: öldürmeyeceksin)

on numara kitap.. şimdiye kadar okuduğum en iyi polisiye roman.. dan brown halt etmiş diyesi geliyor insanın okurken.. o derece..

ahmet ümit in en güzel romanlarından biri. bir solukta okunacak romanlar vardır ya işte kavim böyle bir kitap. polisiye türünde birbirinden başarılı roman yazan ahmet ümit yine bu romanıyla ne kadar iyi bir yazar olduğunu ispatlamıştır.

edit: bu entry kötü oylanmıştır. üçüncü şahıslara duyurulur. *

yazın cekimlerine başlancak olan enfes kitap.

film hakları sinan çetin tarafından alınmış olan mükemmel bir ahmet ümit romanı.

ahmet ümit okumamış birine anlatması zor olacak bir roman. polisiye denildiğinde bazılarımız sadece şiddet ve bir dayanağı olmayan hikayeler anlıyor, bazılarımızsa sadece sürükleyicilik, gizemli katiller ve sürpriz finaller bekliyor. oysa ahmet ümit ; her ikisinden de farklı bir yere oturuyor. edebiyatın gücünü, istanbul' un gizemini ve bizden insanların, sıradan hayatlarındaki sırları ve içimizdeki saklı vahşeti anlatıyor.
kavim' de en çok sevilen karakteri başkomiser nevzat ve yardımcısı ali' yle buluşturuyor yine bizi. ve kaarkterlerini anlatmakla kalmıyor, odalarımıza, düşlerimize ve korkularımızın dibine kadar sokmayı başarıyor..

mart 2006 tarihinde çıkan ve bir okunuşta bitirilen ahmet ümit eseri.romanın konusu ise şöyle;Kabzasında bir haç olan bıçakla öldürülmüş bir adam... Üstelik yanı başında bir Kutsal Kitap açık bırakılmış, satırlardan birinin altı adamın kanıyla çizilmiş ve kitabın kenarına bir azizin adı düşülmüş...
"Kavim"'de olaylar böyle başlıyor işte. Komiser Nevzat, yardımcısı Ali ve Zeynep de olayı çözmek için hemen harekete geçiyorlar.
Ahmet Ümit'in beklenen yeni romanında gizemli olaylar çerçevesinde işlenen cinayetleri aydınlatmaya çalışıyor kahramanlarımız. Hıristiyanlık, Süryanîlik, Arap Alevîliği gibi dinî konuların da rol oynadığı, istanbul'dan Mardin'e uzanan, devletin derinliklerinde kurulmuş yanlış düzene çarpıp geri tepen ilginç bir soruşturma bu. işlenen cinayetler gizemli ve çarpıcı, ama kahramanlarımızın soruşturma sırasında karşılarına çıkan gerçekler daha da çarpıcı. Çok heyecanlı, gerilimli bir polisiyeyle karşı karşıyayız, orası kesin. Ama bu polisiye bize Türkiye'nin yakın geçmişi ve bugünüyle ilgili de çok şey söylüyor. Yani, Ahmet Ümit yine çok katmanlı ve çok sesli bir romana imza atıyor. "Kavim", hem polisiye severleri hem de tüm roman severleri mutlu edeceğe benziyor.
"konusu alıntı"