bugün

Tükürür. Özür dilerim çocukluğum. En çok sana ayıp ettim......
intihar etmeye karar verirdi.
ben de o boy olcak var yaa.diyebilirdi
"Biliyordum", der. Yalnızca "biliyordum"
"Hayallerine ne oldu?" derdi.
Büyümek sanırım böyle bir şey.
"insan hiç mi değişmez amk vizyonsuzu" deyip tokadı çakardı.

ayrıca sigara içiyor olmama şaşırırdı.
özgüvenini nerede kaybettin diye sorardı. nasıl 'ergenlikte sivilcelerimle çok dalga geçilince kaybettim' derim?
Nasıl olsa benden bi s.kim olmaz diyip okulu bırakırdı.
Hiç değişmemişsin senden bi yol olmayacağı belliydi zaten derdi.
ilk başta ne kadar zayıflamışsın derdi ve tabi teğmen oldun dimi o yuzden kendine baktın derdi. Bende ona yok okulu bıraktım. Hayatım boka sardı istanbuldan orduya taşındık hiç arkadaşın yok kimse aramıyor gibisinden konusurdum bilsin cunku kirmamak icin ugrastigi yavsaklarin hepsi hancer sapilicak hayatı boka saracak aylık 4 bin tlik isi bırakıp asgari ücrete calışacak neden babası ailesi tasiniyo sunuda bilsin babası hala onu hic sevmiyo gazinoda calışıcaksın 3 ay iyi para kazanacaksin ama patrorun yegenini dovdugun icin omzundan vuracak seni bil bunlari cocuk yasama bosuna aklin ermeden intihar et kurtul dicem ona yasama bosuna amk ben cesaret edemedim sen et dicem ona ben yapamadim sen yap cocuk siktirtme belani at kendini bi yerden asagiya.
Merhaba abi çok tanıdık geldin derdi büyük ihtimalle. Küçükkende uslu efendi çocuktum ben.
Şuan ki halimi görse intahar eder. Dolayısıyla ben hiç büyümemiş, bu yaşa gelmemiş olurum.

Eğer ben bu yaşa gelmemişsem o zaman ilkokuldaki halim neden intahar etti.

Alın size büyükbaba paradoksunun düşük bütceli hali.
Büyümekten vaz geçer. intihar eder.
okuldan atılırdı bi şekilde iş kurardı muhtemelen.
Belki hırs yapar değişmesi gereken şeyleri değiştirirdi.
iyi ki katkı payı vermemişsin der.
Ne söylerdi bilmiyorum, ama ben yüzüne bakamazdım.
"bilgisayar mühendisi veya eczacı olup yatarak tonla para kazanmak yerine gittin doktor oldun standart memurdan üç-beş kuruş fazlası için kafan sikiliyor gerizekalı" derdi.
Dedik sana adam olmayacaksin diye.
işte benim kızımmm.
Büyüyünce ne olmak istiyorsun sorusuna, dalga gecerler korkusu ile cevap veremezdim o zamanlar. Cünkü gercekten benim konumumdaki bir cocuk icin pek ihtimal verilmeyen bir seydi.
Gercekten o istedigim meslegi elde ettigimi görüp gurur duyardi.

Ama nerdeyse evde kalmis oldugumu görmekten pek memnun olmazdi herhalde.
kim bu hale getirdi beni? derdi.
Insan biraz değişir be kızım.
Sen çok sessizdin sana nolmuş?? Deme ihtimali yüksek. Bir de kurduğu hayallerin ne kadar boş olduğunu anlayınca üzülürdü herhalde.
oturur ağlardık beraber.