bugün

Beklemeleri en zordur..senden öncekilerin nasıl acı çektiğini görüp çaresizce beklemektir..

Asla kaçamazsın tedbir alamazsın..daha çaresiz bir an yaşamamıştır insan..
bizimkinin büyük yüzüğü vardı onunla vururdu. bir kere ben de yedim. arkadaşımın bir suçunu örtbas etmiştim, yardım ve yataklıktan dayak yedik.
öğretmen kimliğinin altına saklanan canavarlar tarafından gerçekleştirilen eylem. eğitimcilik bu değil.
bide favoriyi çeken hocalar vardı ne acıtırdı canı.
mübeccel hoca hep kulak çekerdi. şimdi nerede bir kepçe kulak görsem " mübeccel'de mi okudun ? " diye soruyorum.
Asla telafisi olmayan travmalar yaşamaktır.
Bir kez yemiştim.cetvelle parmaklara vurmuştu.
Gerilimin üst düzey olduğu andır. Hele birde öyle parmakları dik şeklide birleştirip, cetvelle vurduklarında sınıf ağlama sesleriyle inliyordu.
Bende yıllar evvel o sırada beklemiştim.
Ulan ne tuhaf bir nesildik biz.
Eve gidip bunu anlatınca ise öğretmen iyi yapmış derlerdi. Yani öğretmen dayağının sıradan olduğu sıra dayaklarıydı bunlar!
isktr lan öğretmen özür dilemişmiş svs.