ilkokul

Hoşlanılan kıza anneanne yüzüğü hediye etmek. Olmadı diyip geri getirmişti amk.

şahsımınkinin resmi pc imde arka plan resmimdir.
ilginç olan bişey var. resimde olsa okul ya bana ağaçların tahminimden daha geç büyüdüğünü gösterdi.
ben orada okurkan çapları tahminen 10 cm olan ağaçlar 20-25 senede ancak 20 cm çapa erişmiş. çam ağacı.

Bir türkçe öğretmenimiz vardı ve bizden bir şiir defterimiz olmasını istemişti. Küçük kare bir deftere ne bulduysam yazmıştım kurşun kalemle... Birden geldi aklıma, nerede benim şiir defterim?

ilerde yanlışlıkla aile kurup çocuklarım falan olursa ilkokula göndermeyi düşünmüyorum.

Çok salakça bir yerdi, çocuğuma kendim eğitim verrim daha iyi. Konuşmayı öğrenirken eşimle ingilizce konuşuruz falan filan. Ayrıca yürümeye başladığından itibaren yazılım öğretirim ona, mis.
ilerle çuvalla parası olduğunda teşekkür eder bana.

çocuklara okulun bahçesinde rahat, hazır ol, kolları uzat diyen bir ilkokul müdürüne denk geldim. yazıklar olsun eğitim sistemimize!. asker gibi yetiştiriliyor, bir forma sokulmaya çalışılıyoruz. Farklılıklarımız tırpanlanıyor.

Eğitimde bir numara olan Finlandiya'da ilkokulda ödev bile yok, bu yaştaki çocuklar kafalarına göre okula gelip gidiyorlar. becerilerini geliştiriyor, eğleniyor, iletişim kuruyorlar ilkokulda. özgüvenleri ayaklar altına alınıp bizdeki gibi ezilmiyor.

Rahatmış, hazır olmuş!..

Son olmayan okul.

osmanlıca hocamın "bu harfleri 10 kere yaz getir,geldiğinde kontrol edicem" demesiye tekrar geri döndüğüm öğretim kurumu.

okula kayıt heyecanı/korkusu. ilk ayrılık, öğretmenle tanışma, okuma/yazmayı öğrenmeyle aralanan yeni bir boyut.
sabah sıcak yataktan kalmanın zor gelmesi ve okula gitmemek için türlü bahaneler, hasta numaraları, uyuzluklar yapmak. ilk kez okuldan eve tek başına dönebilmek ve böbürlenerek anlatmak.
eve dönünce oynanan oyuncaklar, izlenen çizgi filmleri...
kalem, silgi, kağıt kokusu hatta tadı. yenilen kalem arkaları. defter kitap kaplamaları, bilimum kırtasiye alışverişleri..
heyecan kaynağı beden eğitimi, eğlenceli resim dersleri(üçgen dağlar, m şeklinde kuşlar, pastel boya kokusu, sulu boya kiri), blok flüt-sol anahtarı müzik dersleri, haşlanmış yumurta, kızarmış ekmek beslenme dersi. hiç sevilmeyen matematik. en önemli si hayat bilgisi, dilin temeli türkçe: metni anlama çalışmaları, değerlendirme soruları, bilinmeyen kelimeler... ezberle geçen din dersleri...
öğretmene aşık olma-nefret etme,
öğretmenden yenilen ilk dayak,
öğretmenden yenilen ikinci dayak,
öğretmenden yenilen üçüncü dayak, ................................... vurduğu yerlerde yetişen gül bahçeleri.
eğitici kollar, ilk siyasi tecrübe sınıf başkanı seçimi. ödevler, ödevler, ödevler, not defterine yazılan ödevler, unutulan ödevler, can sıkan ödevler, öğretmenin kontrol ettiği, kontrol etmeyi unuttuğu ödevler.
taşınma sonucu değiştirilen okul, sıfırdan başlama, uzun süre atılamayan yabancılık hissi..
veli toplantısı heyecanı, yerli malı haftası, yazın sınıfça gidilen geziler, piknikler..
sevinçle karşılanan teneffüs zilleri, tedirgin edici öğretmenler zili, teneffüslerde delicesine koşturmaca, oynanan oyunlar, tuvalet musluğundan terli terli su içmece, arka bahçedeki bodrum kapısından karanlık kömürlüğe bakarak geçirilen korkulu esrarengiz dakikalar..
arkadaşların kantinden aldıklarını tıkınmasını ağzı sulanarak izleme, yine arkadaşların sahip olduklarını kıskanmak, her konuda sidik yarıştırmak, iddialaşmak.
korkan arkadaşlara inat deli cesaretle ilk önce aşı olmak.
o zamanlar patlama yapan grup vitamin - ellere var da bize yok mi şarkısını tekerleme misali söylemek.
ilk kez derste tuvalete gidip dönüşte sınıfları karıştırıp rezil olmak.ilk kez bir kızdan hoşlanmak, arkadaş vasıtasıyla çiçek göndermek ve çiçekleri parçalayıp yüzüne fırlatması. belli ki aynı kızdan hoşlanan başka bir elemandan göz üstüne yumruk yemek.
arkadaşların bitmek tükenmek bilmeyen alaylarına, zorbalıklarına maruz kalmak. ayakkabı bağlamasını öğreten arkadaşını, mütemadiyen küçük muzlu pasta yiyen o kızı unutmamak..*

çocukluk, saflık, hatıralar... özlemek, bolca özlemek.

Küfretmeyi öğrendiğim yer. Ilk küfrü dördüncü sınıfta etttim sonra alışkanlık yaptı.

ilk okulda 45 alıp ağlayıp , lisede 45 alıp coşarız hayat budur.

bir çocuğun, aile dışında da bir düzenin olduğunu, baba dışında da bir otorite olduğunu ilk keşfettiği yerdir.

sokakta oynayan çocuklardan öğrenebildiğim çok da birşeylerin değişmediği bu ilk ehlileştirme kamplarında. sokakta oynayan çocuklar dedim ya, en büyükleri 9-10 yaşında cırtlak bir kız. kendinden kopilleri dizmiş kaldırıma sınıfa girer gibi yapıyor. kopiller ayağa kalkıyor, cırtlak velet soruyor "günaydın çocuklar. beni tanımayan var mı?". düşünüyorum "ulan bu çocuk böyle bir sahneyi yaşamasa nasıl bu kadar saçmalayabilir?". birazdan çıkıyor kokusu; çocuk ismini söylüyor "ben matematik öğretmeni hebelehöbele" sonra başlıyor azarlamaya kopilleri. aklım duruyor, beynime kramplar giriyor. "böyleydi ulan!" diyorum, "aynen böyleydi işte!". hiç mi değişmez o laflar, o azarlar, o zoraki "öğretmen" olmuş dallamalar!

artık mini mini bebelerin çişini tek başına yapamayan yiğitlerin, karnı acıkınca ağlamaya başlayacak ayşeciklerin okuyacağı okul türüdür.

Her sinifi birbirinden zor olan sinavlar ve sorularla gecen odev yapmazsak kulagin cekildigi bir egitim kademesidir.

7 yaşından itibaren çocukların eğitim amacıyla gönderildiği kurum.

Sen ilkokulda Ali'ye parasının 3'te 2'siyle kız arkadaşına leblebi aldırırsan, Ali'ye de 3'ün 1'i kalır tabi! (Sonra Ali neden yalnız...)

hayata yeni başlayanlar için korkuların, heyecanların, neşelerin, üzüntülerin resmi olarak başladığı dönemdir. her şeyi ilk kez bu sıralarda görür insan. ilk aşk, ilk kavga, ilk dostluk.. adı üstünde ya ilkokul işte. kaç yaşına gelirse gelsin insan bir ilkokul öğretmenin adını unutmaz bir de ilkokulunda karşılaştığı olayları. hatıralardan silinmeyen anılarla doludur. kıymetini bilmiş olsaydık eminim daha güzel yaşardık o yılları.

en güzel yıllardır. Yıllığımı okuduğumda gerçekten duygulanırım hep. Çocuğuz, herkes futbolculuğumdan bahsetmiş. herkes komik, herkes mutlu. hayatın en güzel yılları belkide. ilk aşkımın fotoğrafını görebilmemde güzel bi detay tabiki.

1. sınıftayken böbrek hastalığı yüzünden hastanede yatmam nedeniyle sınıfta kaldığım,sonraları kardeşimle aynı sınıfta okumama ve mezun olmama neden olmuş okul.

salaklıklarla geçen yıllardır.
okul fişleri, ''oo anlayalım yani'', üniteler, bilgi dağarcığı, ''hocam x bana vurdu'' gibi kavramlar içeren yıllardırda ayrıca. hayatınızın bu dönemi bittiğinde rahatlarsınız azıcıkın, çömezlikten kurtulursunuz, liseli olucam diye dört köşe olursunuz. *

bi boka yaramayan eğitim sisteminin ilk adımıdır.
sınıf öğrencilerinin %90nından fazlası, beden eğitimi, resim ve müzikden 8-9-10 alır ama ne hikmetse bu ülkede bir tane bile adam akıllı evrensel bir atlet, ressam ve sanatçı çıkmaz. diğer geri kalan ve 5-6 ile geçilen derslere hiç değinmiyorum.

bugün artık anlıyoruz ki öğretmenlerimiz ve ailelerimizin birlik olup * çocukları * kendi ulaşamadıkları hayallerine kavuşturmak için tezgahladığı bir düzenin eğitim sistemimizdeki yansıması...

özellikle 23 nisan yaklaşırken bu durum artık kabak tadı vermeye başlar.
çocuklara hiç danışılmadan çocukça olduğunu düşündükleri bir takım salakça aktiviteleri çocuklar üzerinde uygularlar.

sürekli ağlayan evine gimek isteyen çocuklara bazı örnek cocuklar gösterilerek beceriksizlikle suçlanırlar.

anlaşmalı berberlerde çocukların saçları bir örnek alaburus traş edilir.

Tenefüslerin süresi 5 dakikadır.
Sonra da dalga geçer gibi "oğlum neden koşuyorsun terleyeceksin" diye sorarlar. Bizse hocaya 5 dakika içinde alt kattaki kantinden sıraya girip fruko aldıktan sonra en üst kattaki zeliha yı görüp bir tebessüm edip en sonunda da tuvalete gitmemiz gerektiğini anlatamayız...Çünkü vakit azdır.Sadece koşarız...

Bir de yaka denilen sürekli boğazımızı kesen garip bir şey vardır. bir de ne için yapıldığını anlayamadığım önlüğün arkasına dikili kumaştan kemer, her allah'ın günü kopar bu zıkkım, daha doğrusu birbirini kovalayan veletlerce kopartılır. sonra evde bi dünya fırça...

3 farklı okul ve ilk 5 yılı 4 farklı sınıf öğretmenine sahip olarak bitirdiğim eğitimin 8 yıllık ikinci basamağı.
ilki tabiki ailede alınan eğitimdir.

(bkz: şu çocuk seni seviyor)
(bkz: şu kız seni seviyor)

en kolayı 5.sınıf olan yer. 1-2 ve kısmen 3. sınıflar çok zordur. fakat dişinizi sıkar ve düzenli çalışırsanız zamanında bitirebilirsiniz.

yeniden çağrılmaktan ölesiye korktuğum yer.