bugün

insanımızın çok sevdiği konudur. Masada orada burada açmayagörün, pek bir meraklıyız kimlik tayin etmeye. Şu konuda ne zaman konuşacak olsam söylerim, kadın erkek şöyle olmalıdır diye sarf edilen her söz bu coğrafyanın zihnine sıkılmış bir kurşundur diye.

Beni çıldırtan başka bir nokta, bunu genelde ilişkisinde pek bir estetik tasarruf, rafinelik aramayan kimselerin ağzına dolaması.

Mesela ben çok düşünürüm, bu insanlar birbirinde ne buluyor olabilir diye. Hayatında derde düşmemiş, bir mücadele vermemiş, yara almamış, ayağa tekrar kalkmamış birinin sorumluğununu nasıl taşıyabilirim ya ben? Nasıl anlasın mesela seni? Nasıl yaşam alanı bırakabilir sana bu insan? Hayatında hiç ciddi kavgası olmamış insanla duygusal bağ kurmak?

Bizim toplum siyasi alanda olduğu gibi yaşayışında da sorumluluğa sahip değil, çok acı çekeceğiz daha.

Ha en önemlisi kişilerin birbirinden beklenti derecesi. Herif bildiğin ayı, kız da öyle özgür bir ortamda yetişmiş, hiçbir kaygısı olmamış ama birbirlerine tapıyorlar görüyorsun.

Masada otururken hanım dediğin erkek dediğin ama. O tarif içine soktuğu şeylerin hiçbiri sağlıklı değil ama arzuluyor, arzuya tutsak hale gelmiş çünkü herkesin karşısında görmek istediği streotype kendi yaralarını sarmak üzerine kurulu koskoca bir egoizmden ibaret.

Göremediği her avantajı karşıdan bekleyen bir bencillik, karşılıklı gerçekleştirmek yerine. Yersen.