bugün

Gecmise bakiyorum hayatı bok gibi yaşadık 15 yaşından beri sabah 8 akşam 11 it gibi çalıştım orda burda sonuç ne araba alabildim ne motosiklet şimdiki gençler çok rahat ellerinde son model telefon kafeden cikmiyorlar bizim zamanimizda sıkıyorsa çalışma kemiklerimi kırardı peder bey.
şu zamana kadar dert etmezdim ama 20 yaşıma girmeme ramak kaldı, sevgilim olsun istemiyorum ama sevgili olmanın nasıl bir şey olduğunu da merak etmiyor değilim, sorun bende sanırım.
Kafanın berrak 0 kullanım rahatlıkta olmasıdır.
yedirdiğim paralarla şimdiye ev almıştım çok birşey kaybetmemişsin.
30' lu yaşlara kadar hayata toz pembe bakar insan. ama ne zaman ki yaş 30'u geçer artık gençlik enerjisi azalmasıyla birlikte çevresindeki insan sayısı git gide azalır ve sevgili arayışı başlar.
(bkz: ben)

yaş aldıkça daha seçici olunduğu ve asla çift olunamayacakmış hissine kaptırtan.

edit: çok da umursanmayan durum aslında. alışkanlıklar kolay terk edilemiyor neticede.
Olmasada olur.
otuz üç yaşımda hâlâ bu sıfatı elimde taşıyarak rekorlara koşuyorum. tutmayın beni! *
24 yaşında olan be im hala daha muzdarib olduğum durum.

Büyük bir boşluk hissidir.
21 yaşındayım rekor bende sanıyordum ama yukarıda 33 yaşında abi varmış vay be.
eskiden içerisinde olduğum durum o günlerin kıymetini bilmemişim .
32 yaşında benim.

Bazen çok zoruma gidiyor içim kararıyor ama kızların geneliyle muhatap olunca da bununla sevgili olacağıma dağı taşı sikerim daha iyi diyorum.
(bkz: entry-nick).

Merak etme yalnız değilsin. Ben de bir ilişkiyi yürütecek dirayete sahip olmadığım için reddediliyorum devamlı birkaç gün içinde.

Hayatın acımasız adaleti.
ozelden yazin bir iki taktik vereyim gencler. bu ne aq yazik uzuldum hemcinslerime.
2 yıl öncesine kadar benimde hiç olmamıştı günün birinde sevgilimle tanıştım hayatımda ilk kez aşık oldum. sevmek ,sevilmek bambaşka bir şeymiş.
Hayir yani uyudun mu? Mesaji atmak bizimde hakkimiz olsun.
Nasip, kısmet belki biraz da tercih.

Yaşım 25 oldu, bende yine durum bu ve başlığı rastlantısal görmem evrenin bana bir işareti mi diye de düşünmeye başladım.

Çok da takılmamak lazım, hayırlısı olsun deyip geçiyorum ben hep.
uzun bir süredir uzun süreli hiç bir ilişkim olmadı.. nedenleri:
1. hayatımın çok yoğun ve mesuliyetli bir dönemini yaşıyorum. sevgilim olmayacak bir kadına ayırabileceğim bir vaktim de yok, böyle bir niyetim de.. sevgilim olacak kişinin de, bana psikolojik yük getirebilecek biri olmaması gerekiyor.
2. yaşam koşullarımı çok fazla insanla paylaşabilecek bir durumum yok. bana soru sorulmasından hoşlanmıyorum. neden eve gece yarısı geliyorum, kimlerle görüştüm, bu aralar ne yapmayı düşünüyorum, hafta sonu neredeydim.. bir şey sorma, istediğin ülkeye gidip iki üç gün kafa dinleyelim, ya da istediğin yemeği ben hazırlayayım, ama fazla bir şey sorma, bırak ben zamanla anlatmak istiyorsam anlatayım..
3. kafasında benimle ilgili kabulleri olan kimseyle bir işim olmuyor. çünkü ben 2 yıl önceki ben dahi değilim, olmaya da hiç niyetim yok. bu konuda karşımdakinin nazarında kendi imajımı yenileyici ya da düzeltici hiç bir faaliyete de kesinlikle girmiyorum. birinin benim hakkında ne düşündüğüne değer vermem için, öncelikle benim canımı acıtabilmesi gerekir. duygusal olmayan bir ilişkide zaten kimse bana zarar veremez ki.. duygusalda da, önce o ilişkinin kurulmuş olması gerekiyor.
4. özgüvenimi sonuna dek ayakta tutacak bir sosyal ilişki örüntüm de zaten var. eşittir, dilek ve ricalarımdan taviz vermemi gerektiren bir husus görmüyorum.
Yaşim 30 hiç kiz arkadasim olmadi kaldi sevgili .isada bakir olaral yasao ve ayrildi bu dunyadan.o yuzden bekaret iyidir.
Ağlanacak bir durum değil size bir şeyler katmayacak biriyle birlikte olmaktansa yalnız gezip kendinizi geliştirin.
Bi iki kişiyle yakınlaşmıştım ama kendimi geri çektim hep. Bi adım atsaydım belki sevgili olurduk, korktum.
Kendimi öyle bir yansıttım ki zamanında engelli sıfatında görülüyordum aslında zekiyimdir ama öyle işte.
istemediği için olmadıysa sıkıntılı olmayan bir durumdur.
sıkıntılı bir çocukluk ve ergenlik geçiren insandır.
Nasılsın falan diyorlar işte.