geceye içini dökmek

Ulan çokta bisey istemiyorum ki. Benimle kokoreç, midye yesin. Adam olsun bana yeter. Ne malda mülkte ne tipindeyim yeminle.

gecenin sonsuz karanlığına içini dökmektir. daha sonra rahatlamış bir vaziyette güzel bir uyku çekilir.

Haykır geceye derdini sabah bulamayacaksın ne de olsa . Gün doğduğunda yüzüne vuracak kimse kalmayacak. Karanlıkla paylaş kendini çünkü o sonsuz.

sözlük çok mutluyum. herkes duysun sesimi, eski sevgilim pişman geri dönüyor, ben özlemişim yorulmuşum. bir daha buralara üzücü şeyler yazmayacağım allaaah. hayatımın hatasını yaparak kaybettiğim insanı geri kazanıyorum şimdi. benden mutlusu yok!

görsel

buraya içimi döksem, okumaktan sabaha kadar uyuyamazsınız.

Bana günlüğümü hatırlattı bu entry.
Huzuru arıyorum uyku ile uyanıklık arasında.

"Akşamları, güneşin doğuşunu keyifle seyretmek istiyorum, ama sabah yataktan çıkamıyorum; gündüzleri ay ışığının keyfini çıkarmak istiyorum, ama odamda kalıyorum. Niçin kalkıyor, niçin yatıyorum bilmiyorum. Yaşamımı hayata geçirecek maya eksik, derin gecelerde beni şenleten heyecan bitik, sabah beni uyandıran yitik."

lan en son buraya ‘bir daha buralara üzücü şeyler yazmayacağım allaaah’ yazmışım.. nasıl inandıysam güzel şeyler olacağına birkaç gün sonra yine ağzıma mıçıldı.. akılsızlık bende. bu sad zamanlar asla tersine dönmüyor bunu anladım, elbet bir gün döner ama ne zaman bilmem. geceye içimi 10 sayfa döksem yine rahatlamam, birilerini affedemedikçe rahatlayamayacağım. ki bunu hak etmeyen birine yapmak hiç kolay değil. içten olması gerekir affedişin fakat olacak gibi değil.