bugün

leman dergisinde bayır gülü adlı köşesi bulunan karikatürist.
leman'ın en okunası kö$elerinden biri olan bayır gülü'nün yaratıcısı.
köylü kadınlarının seksist yanlarını ironik bir üslupla sunarken oldukça ba$arılıdır, ben çok gülüyorum yahu.
leman dergisine ait sitede kendini şöyle anlatan
şeker insan,

Trakya'nın küçük bir köyünde takriben Eylül ortaları; avlusunda üç ıhlamur ağacı ve bir sürü kasımpatı olan dört odalı bir evde doğdum. Babam öğretmen, annemse sadece anneydi.. üç kardeştik, ilkokulu köyde okudum, dut ağacına tırmanma ve bir çeşit bowlinge benzeyen dokuz kiremit oyunlarında çok başarılıydım. Yatılı okul sınavlarını kazanıp istanbul Kız Lisesi'ne gidince bu işleri bıraktım. Ortaokul ve liseyi istanbul'da okuduktan ve bilumum kitap ve defterlerimin arka kapaklarının ön yüzlerine envai çeşit resim, at kafası ve çizgi roman karakterleri çizdikten sonra köye döndüm, köye döner dönmez ilk işim annemin ısrarlarıyla bir buçuk yılda on iki kişilik bir dantel masa örtüsü örmek oldu. Baktım ki bu işler zor kendimi mizah dergilerine vurdum, bir iki çiziktireyim derken derginin amatör sayfalarına karikatürler göndermeye başladım. Gırgır,Çarşaf derken Limon'u karikatür yağmuruna tuttum. Bir sabah kalktığımda baktım ki Limon'da "Bayır Gülü" isimli bir köşem olmuş. Hatta mizah yazıları da gönderdiğim için iki köşem olmuş. Artık ondan sonrası çorap söküğü... Başka bir sabah kalktım ki aradan 14 yıl geçmiş, istanbul'a taşınmışım. Evlenmişim. Bir kitabım, dört karikatür albümüm, bir oğlum olmuş. Oğlum beş yaşına gelmiş. Zırnık bir şey anladıysam turp olayım..
trakya ya özgü deyimleriyle bir dönem keyfimizi şekerlendirmiş arkadaştır. misal, 'tarlanın eve, kadının yere yakını iyidir.'