evlat edinmek

sorumluluğu fazla, bir o kadarda fedakarlık isteyen bir iştir. bu karara eşler karşılıklı artısını eksisini düşünerek karar vermeliler. layıkıyla bu işi başaran aileler ihtiyacı olan bir çocuğu güzel bir şekilde yetiştirip topluma kazandırmış olur.

sorumluluğu büyük olan, aile sıcaklığını bir küçük bireye yaşatma amacı taşıyan, kutsal, isteğe bağlı olan, kandan, candan olmayan bir çocuğu kanı ve canı sayarak aile bireyi olarak kabul etmektir.

bu dünyada gülmeye herkese gibi hakkı olan ama doğarken bu hakkı cahil ana babaları yüzünden elinden alınmış bireylere bu hakkı tekrar verme durumudur.

bir annenin "ben seni karnımda değil, kalbimde büyüttüm" diye zamanında evladına açıkladığı durum. daha güzel bir açıklama olamazdı herhalde.

aile zenginse neden olmasın*

"islamda evlat edinmek yoktur" diyen zihniyetlerin bir değil bir milyon kere düşünmesi gereken mukaddes olaydır. en basit örneği hz. musa da evlat dinilmiş bir kişdir. cahillik diz boyudur.

sen yetimhanelerde o çocuklar nelere maruz kalabiliyor biliyormusun!! ve evlat edinilen çocukların bu sayede ne kadar mutlu hayatları oluyor, bundan haberin var mı?

o değilde bu mantıkla düşünenlere "kuran da internet de yok, neden kullanıyorsun?" diye sorulmalıdır.

Zor durumdaki yurtlarda yaşayan bir çocuğu evlat edinmek kadar güzel ne var ki. Ona yeni bir yaşam sunmak. Ev hayatı sunmak. Sıcak bir yuva vermek. Anne baba şevkati göstermek. .hepsi çok güzel ve değerli şeyler.

cocuk dogurmaktan bin kat daha mantikli eylem. ilk olarak bir insan evladinin hayatini kurtariyorsunuz, zorda, cukurda kalmis bir insan evladinin yasam standardini inanilmaz bir seviye cekiyorsunuz, zaten artip tasan dunya populasyonuna bir centik de siz atmiyorsunuz falan filan. biyolojik olarak ise daha da faydali, daha da mantikli durumdur. hem anne icin dolayisiyla hem de baba icin. vajina genislemez, seksin kalitesi dusmez. hadi sezeryanla dogurdunuz diyelim, bosu bosuna ameliyat, kesicekler de acacaklar da, dikecekler de bos is yani anladin. degmez. evlat edinin dostlar, mis.

gerçekten insan olanların yapabileceği bir güzellik. kendi canından olmayan birini kendindenmiş gibi hatta daha fazla sevebilmek, korumak başka türlü mümkün değil çünkü.

bugün haberlerde görmüştüm bir adam somalili bir çocuğu evlat edinmiş. annesi hamileyken taksimde vurulmasına rağmen çocuğu hayatta kalmayı başarabilmiş. sonrasında çocuk esirgeme kurumunda bir çift bunu görüp 5 aylıkken evlat edinmişler. adı metehan'dı sanırım. hatta bir kardeşi de var.

çocuğun gelişimi yaşıtlarına göre daha fazla. aile de bunu görüp 3 buçuk yaşında çocuğu basketbola yönlendirmişler, şuan hidayet türkoğlunun yanında çalışmakta. kim bilir ilerde zenci milli bir basketbolcumuz olur.

islam'a göre haramdır. bazıları sütannelik çözümünün işleyeceğini düşünürler ama işe yaramaz. sütkardeş miras hakkından yararlanamaz. ayrıca evlatlık kızsa babalığa yine namahremdir.

ilginçtir, kölelik gibi rezil bir kurumu ortadan kaldırmaya cesaret edemeyenler, o zamanların nadir insani kurumlarından olan evlatlık müessesini bir hiç uğruna yok etmişlerdir.

üçüncü çocuğu evlatlık edinmek istiyorum. annesiz bir çocuğa annelik yapmak ne güzel olurdu be sözlük.

Kendine zor bakan zaman insanları için zor olan durum.

ileride yapacağım şey. Yahu o kadar tatlı çocukları nasıl yetimhanelerde büyütüyorsunuz anlamıyorum. Yazık günah kendi çocuğumu yapmaktansa evlat edinirim, hem akıllı olurlar, hem uslu olurlar. Hemde başarılı olurlar çünkü ailelerine geleceklerinde güvenmezler. ileride maddi durumum iyi olursa evlat edinebileceğim kadar edineceğim.

bir çok prosedür gerektiren öyle lap diye sahip olunamayan şey, ki doğrusu bu zaten.

ilk cocugumdan sonra ciddiyetle dusundugumdur. gecmiste bir cocuk yuvasinin otomasyon yazilimlarini yazmistim. bundan dolayi tum orada isleyen tum surece hakim oldum. hatta cocuklarla vakit gecirme imkanim da olmustu. sonuc olarak cocuklari gorunce, onlar icin bir aile = hayat demek olunca, onlara bunu saglamanin huzurunu ve gozlerindeki her daim aglamakli bakislarini mutluluga cevirebilmenin nesesini yasamak istiyorum.

Çocuk sahibi olsam da olmasam da evlensem de evlenmesem de çocuklara iyi bakabilecek varlığım olursa gerçekleştirmek istiyorum. Nasip.

evlatlık alınmaz çünkü nikah düşer palavrasıyla çocuğu olmayan ancak evlatlık almak isteyenlerin de kafasını bulandıran Geri kafalı yobazların yüzünden yetimhanelere mahkum olan çocukların kurtuluş umududur evlat edinmek.

Sağolsun, bir arkadaşımız bu konuda devletimizin dayattığı bir yasayı paylaşmış bizlerle. Yasa uydurma gibi durmuyor. Resmen Sayın Cumhurbaşkanımızın dediği gibi 3 çocuk kuralına göre tasarlanmış bir yasa ile karşı karşıyayız sanırım. Ancak 3 çocuk doğurduktan sonra evlat edinebilirsin dese iyiymiş.
Devletimizin evlat edinecek kişileri birkaç hafta iyicene araştırıp, evlat edindikleri çocuğa iyi bir şekilde bakacaklarına ikna olduktan sonra, evlat vermesi yeterlidir. Hem zaten insanlar kendi çocuklarından da nefret ediyor, kötü yetiştiriyor, psikopat oluyorlar. Hamile olan kadınların aileleri de araştırılsın, 30 yaşından küçük olanların hamile olmasına izin verilmesin. Bu yasadan böyle durumlar çıkıyor maalesef.

Şahsen evlenmek gibi bir manyaklık yapmam için evlat edinme kuralının koşulması lazım, çünkü kadınların çocuk yapmak için her şeyi yapabileceklerini biliyorum. Hatta öldürene kadar seks yaptırmak bile olabilir yani. Şahsen 3-4 yaşamdan sonra artık evlensem de olur kıvamına gelirsem ve böyle bir manyaklık yaparsam, (ruhlarımızın yeniden doğduklarına inanıyorum) evleneceğim kadının hiçbir koşulda çocuk doğurmasını istemem. Hem bana işkence hem de kadıncağıza. Zaten kadın manyaklaşınca kaçma ihtimalim de çok yüksek. Evlat edinmekten daha doğal ne olabilir? Çocuğu 2 yaşına kadar evlat edinirsem, evlat edildiğini de hatırlamaz herhalde. Söylenmemesi ve öğrenilmemesi için evlat edinmeden evvel, eşime de hamile numarası yaptırarak, tanıdıklarıyla 9 ay kadar bir süre fazla görüşmemesini tembih ederim.

Giderek saçmalayan, her gün birbirinden iğrenç haberler aldığımız günümüz Türkiyesi'nde dünyaya getirip yeni bir kaygı sebebi yaratacağına, zaten dünyaya gelmiş ve kaygı duyulan bir varlığı koruyup kollama çabası verirken hissedilen annelik, babalık duygusudur. "Yeni hüzün ihtimalleri üretme, olanı mutluluğa çevirmek için harca enerjini" diye özetlenebilir..

Isterim evet. Minik bir bebek, şirin bir çocukken insan gerçekten masum, sevilesi ve koruyup kollanası oluyor.

Peki ya büyüdüğünde? Ya o karaktersiz anne babasına çekerse?

Ben ne kadar canımı dişime takip onu iyi yetistirsem, okutup adam etmeye çalışsam da o buna direnirse?

Bi gün gelip öğrendiğinde benim emeğimi sevgimi hiçe sayıp o karaktersiz ana babasına koşar gider, benim dingin hayatımı mahvederse?

Bilemiyorum Altan bilemiyorum

Dünya çok kötü. Zemin buzlu ve biz yürümeye çalışıyoruz.

Zevk icin Çocuk yapıp çocukları yuvaya verip, kendileri bir dargın bir barışık hayatına devam eden, evlilik programlarinda koca arayan, yahut evlilik dışı tuvalette doğurup masum yavruyu oraya bırakan annenin dünya iyisi olduğunu bana kimse savunmasin lütfen.

yeryüzünde bu kadar öksüz yetim varken, hâlâ üremeye çabalıyor oluşumuz zaten ortaya koyuyor "evlatlık" olgusuna bakışımızı.
bizden olmayan asla bizim değildir anlayışının hakim olduğu topraklarda zor iş evlatlık olmak, almak.

Müslümanlara Not olarak: islam'da evlat edinme yoktur. Caiz de değildir. Çok çok evlat edinilip mirastan pay verilecekse de yine de mahremiyet kuralları gözetilecek. Evlatlık daima hükmen ve fetva itibari ile "yabancı" olacaktır.

Öksüze, yetime yardım kol kanat germe en çok teşvik edilen fiillerden olmakla beraber, soyun ve türün karışmaması gibi oldukça evrimsel sebep ve hikmetlerle çekirdek aile kurumundaki türün sıhhatle bekası hedeflenmiştir.

(bkz: son care).