espri yaparken kendini kaybetmek

haddini aşmak. bazen dini değerlere kadar uzanan sivri bir dilin uzantı hali.

espri üstüne espri yaparak espri yapmanın bokunu çıkarmaktır.
(bkz: espri duvarını aşmak)

aynı zamanda kendi halini ve sosyal durumunu kaybetmek. şöyle ki, dahiliye stajını çapada yapanlar bilir, hasta başında sükunet ve tok sesle gastro anlatan hoca* bir anda espri* yapar ve boğuluyorumuşçasına sesler çıkartmaya başlar*. espriye gülmek şöyle dursun hocaya ne olduğunu anlamaya çalışan panik halindeki öğrenciler sonunda hocanın hayatta olduğunu anlayıp rahatlar, espri de monolog olarak son bulur. hasta şaşkındır tabi bu arada...

yeni ortamlarda da görülebilir. bir heyecanla espri yapmak istersiniz ve niyetlenirsiniz ama heyecana dayanamayan sümükler burundan fışkırabilir. yahut beyinle dilin bağlantısı kaybolur, yaptığınız espri çok komik olduğu için sonunu getiremeden koparsınız enteresan bir şekilde, millet bir bok anlamaz tabii. bazen bu ikisi beraber de olabilir, hem espriyi anlatamadan koparsın ve o arada sümükler fışkırır cıvık yeşil. aman tanrım inanamıyorum!