bugün

playstation'un atasıdır. 90'lar kuşağı iyi bilir.oyun kasetleri internetten indirilmez satın alınıp arkadaşlarla değiştirilirdi.
999999 oyun bir aradaydı. ayrıca atari oynayan kızlar çok tatlıydı.
hala var olandır. eskide tv varsa fazladan sadece ateri için kullanılması makbuldür. aynı keyfi veriyor olması ilginçtir.
kasetler çalışmayınca üflemeyi bırak yalardım onları.
adaptör ısındı deyip arkadaşı kovalardım bende.
elektroniğe ilk adım atışımı sağlayan şeydi atari. kaset çalışmayınca üflerdik ya içine. adaptör ısınınca yanmasın diye çıkarırdık. diğer adaptörle değiştirip oyuna devam ederdik. bozulan kumandayla sağlam kumandayı açar aralarındaki farkı bulup hallederdik işi. işte şimdide elektronik mühendisliği okuyorum. herşey atari için.

hergün marioyu sevdiğine kavuştururduk. biz 2 aydır ayrıyız.

günde nerden baksan 500 tane ördek vururduk. ama yemekte o kadar et göremezdik.

tekken ile orda tanıştık. tartıştığımız komşu çocuğuyla kafa göz birbirimize dalmazdık tekkene çağırırdık bi güzel sopalardık.

ne playstation ne xbox nede başka bişey verebilir o zevki. benim yaşlarımda komşumuz pek yoktu çevremizde. kasetleri takas edemezdim. anca 6-7ayda bir burdan 500km uzakta oturan kuzenimle toptan 15-20 kaset değişirdik. o oyunlarında çoğu aynı çıkardı. bu günlerde tekrar bi atari alıp bulup eski kasetlerimi oynasam... ne güzel olur.
hâlâ var.
Olsa da şimdi bir tsubasa , fred çakmaktaş , formula 1 , uçan Mario , snow bros oynasak valla ne güzel olur lan.
ninja kaplumbağaları hatırlıyorum.
Mario ve tank oyunu diyorum.Ağlıyorum.
"atari" denilen konsolun aslında çakma bir "nes" olduğunu fark edememiş ama anıları canlanmış, geçmişini özlemiş yurdum insanı söylemidir.