bugün

memleketi erzincan olan herkes.
bir canlı türü.
ahmet muhip dıranasın fahriye abla şiirine konu olmuştur. şöyle ki;

Gönül verdin derlerdi bir delikanlıya,
En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya
Bilmem hala bu ilk kocanda mısın,
Hala dağları karlı Erzincan'da mısın?
Bırak, geçmiş günleri gönlüm hatırlasın;
Hatırada kalan şey değişmez zamanla.
Ne vefalı komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

iyi hoş da, şimdi burada bir durup düşünüyor okur. bir delikanlıya gönül verdiğini söylemişlerdi, sen de vara vara bir erzincanlıya vardın mı demek istemiş şair? yoksa ben mi çok fesatım? bilemedim.
(bkz: dursun ali erzincanlı)
aralarından yiğitler de çıkar; bozuklar da... her yerden olduğu gibi. ama yiğidi ayrıdır erzincan'ın.