bugün

şu an bulunmadığım yerdir. çünkü bulunmam gereken yerde değilim.
Ailemin yanımda olduğu her yer.
anamın karnıydı ama oradan da 28 sene önce fırtladık işte.

yaptık bir hata.
Adanada duygu kafedenin orda bi yürüyüş yolu vardir dilberlere gider. Orda bi duvar var otobani izleyebildigim. Iste tam o duvarin üstunde oturmak. Ben orda cok mutlu olurdum giden otobusleri izler hayaller kurardim.
Evimdir..
yatağım.
Ring.
Ne dert kalıyor ne tasa. Günlük hayatın stresi, ailevi problemler, sevgilinin kaprisleri, hersey ama hersey dışarda kalıyor.
çok eğlenerek izledim... tabi filmi bayıla bayıla izleten bir nihat altındağ gerçeği var. *
Sevmediğimin kolları, koynu.. Evet, tersim ben.
Evimdir. Ailemin yani.
sahne.
sahne.
pembe delik. acayip mutlu ediyor beni.
amerikanvari bir romantik yol hikayesi yapmaya çalışmışlar. olmamış. lakin ezgi asaroglu gerçekten güzel kız. onun hatrına izlenebilir.
vasatın biraz üstünde olan film. oyunculuklar iyi.
cehennemin dibidir.
En özgür olduğum yerdir. vay efendim nereye gidiyorsun, vay efendim kaçta gelirsin yada beni konsere götür gibi cümlelerin olmadığı yer.
hiç gitmedğim izmir' i deli gibi özlememe sebebiyet vermiş filmdir. ortalarına doğru durgunlaşsa da ideal süprizli- mutlu sona sahiptir.
üzerinden yıl geçmiş olmasına rağmen dvd'si piyasaya sürülmemiş filmdir. dolayısıyla internet ortamında da indirme veya izleme imkanı bulamazsınız. bekleyeni çokmuş duyumlara göre.
(bkz: tribün)
ve karşıyakalıları dövdüğümüz sokaklar...
(bkz: berlin)
annemin kollarında uyuduğum her hangi bir yer.
(bkz: anneyi özlemek)
*
iyi bir Sınav verdikten sonra Kapıdaki görevliye pis pis sırıtıp derslikten çıktığım yer.
o an olduğum yer.
kötü sayılacak bir film değildi.
fragmanına bakılınca anlatacakları varmış gibi duran ama mükemmel oyunculuk beklemediğimiz bir film. keşke "iyiydi" diyebilsek...