bugün

tabiki baba-kız, anne-kız ya da baba-oğul, ilişkileride çok büyük bağlılık ve sevgi içerir. yalnız anne oğul arasında başka bir bağ başka bir sevgi vardır çok ama çok özel.

bu bilimsel midir hormonal midir bilmem lakin anne oğul ilişkisi aile içi sevginin ulaşabileceği son mertebedir.
dünyadaki diğer kişileri bilmem ancak benim için çok doğru ve geçerli olan önermedir.
tek çocuk olunca ikisinin sevgisinide alırsın.
Bu sevgi o kadar büyüktür ki bazen 2 erkek kardeş anneleriyle daha yakın daha samimi olmak için yarışırlar.
kısmen katıldığım önermedir. bir annenin evladına olan sevgisi yer yüzündedeki en büyük sevgi olabilir ama biz evlatlar sanki analarımıza layık oldukları sevgiyi gösteremiyoruz. ne yaparsak yapalım onların ki kadar büyük değil hiç birimizin sevgisi. elin kızları için ölüp bitiyoruz ancak bazımız bu elin kızları için anacıklarını bile çiğnemeyi göze alıyorlar. çok şükür böyle bi şey yapmadım anama, umarım da yapmam.

dünyada karşılıksız sizi seven tek kişi annenizdir. gerisi yalan.
Sevgiyi yaristirmak ve onu nicel kavramlarla anlamaya calismak ancak bir erkege uygun olacagindan erkekce bir onermedir ve duygusal kavramlar uzerindeki tum erkek onermeleri gibi yanlistir. Annelik olculebilecek ya da baska sevgilerle karsilastirilabilecek bir sevgi turu degildir. Yeni dogan her evladinizi kucaginiza aldiginizda onun kiz ya da erkek olmasindan bagimsiz olarak yeni dogan dahil tum evlatlariniza olan sevginiz tekrar tekrar artar. Anne oldugunuzda hic tanimadiginiz baska insanlarin cocuklarina karsi, hatta yetiskinlere karsi eskisine gore daha cok sevgi beslersiniz. Hadi siz erkek cocuklari (cocuk kelimesi burada maksatli kullanilmistir) sizi vareden iki unsurdan biri olan babanizi sevgide es gecmeyi becerebiliyorsunuz; Annenizin sizden esirgemedigi sevgisini kiz kardesinizden esirgedigini, sizi birlikte dunyaya getirdigi babaniza sevgi duymadigini nasil dusunebiliyorsunuz?