bugün

dolmuştan sakin adımlarla inerken nasıl oluyorsa saatte 100 km/h hızla koşuyormuşçasına bir hızla kafanın üst tarafını çarpma durumudur. insanların içi cız ederken sizinde beyniniz cız eder.
sıkça yaşadığım durum. tutunma demirine gömüyorum genelde kafayı. uzun boylu olmanın sıkıntıları arasında yer alıyor bu da.*
3 metre olduğum için sıkça yaşadığım durum. uçaktan inerkende kanatlara çarpıyorum ama olsun. alıştım artık.
off hadi bir erkek neysede havali hatunlarin vurmasi ve o aciya ragmen caktirmama gayretini tebrik ediyorum.
Bir keresinde dolmuşa binerken kafamı vurmuştum. O daha kötü. Kurşun asker şeklinde ilk adımı atmamla aşağı doğru bir adım atmam bir olmuştu.

Bir günde evde yorgan yüzü geçiriyordum yatağın üstünde. Ev çatı katı idi. Kalktım ayağa bir güzel annemin evindeki gibi. Geçirdim yorganı , ayağa kalkıp duzelteceğim sallayarak . Yine kalkmamla eğilmem bir olmuştu.

Öyle bir vurmak yok. Baya kalın kafalıymışım. Hasar kaldıysa bilemem.
Ve sonrasında bozuntuya vermeden yola devam etmek, minibüs uzaklaşınca kafayı yoklayıp yere çöküp ağlamak.
(bkz: arabaya binerken kafayı vurmak) la kapışır.

pava pava pava...
biri de çıkıp dememiş ki;

hangi kafa ?