cep telefonunu evde unutmak

insana çıplak geziyormuş hissiyatını depolayan,aslında ufacık bir aletin nasıl da anlamadan kölesi olduğumuzu anlamamız için yegane ve tek olaydır.

Ha bir de insanın eve "lan acaba mesaj geldi mi,arayan oldu mu?" düşünceleriyle büyük bir merak ve heyecan içerisinde koştuğu ama eğer sabah bıraktığınız haldeyse hayal de kırabilen bir durumdur.
(bkz: hayal kıran icatlar)

Hiç başıma gelmeyen ve gelmeyecek olay.
En fazla 3 merdiven sonra yokluğunu hissediyorum zaten.

normal şartlar altında günde 1 defa çalan telefon o gün 125956 cevapsız arama 125624 wp mesajı ile dolar taşar.

(bkz: murphy yasaları)

Yoldan döndürendir.

ara sıra bu unutganlığı yapmakta fayda var. kendini daha özgür hissedebilirsin.

ev benim evim olduğu sürece problem yok.
(bkz: kapı benim kapım olduğu için problem yok)

rahatlıktır.

iphone kullanıcıları için sarj aletini evde unutmak da bu durumla eş değerdir.

bulmanız,buluşmanız gereken kişilerle ilgili bir aksilik çıkmaması için sizi görebilecekleri bir yerde ayakta dikilmek,hatta el yordamıyla aramaya kadar gidebilecek bir dalgınlık çeşidi.
Genellikle evden çıkılmadan önceki o son karmaşada "bir şey unuttum gibi sanki" denilen durum.

dönüp almak gibi bir şans yoksa, "eskiden napıyorduk yahu?" modlarında kendini avutma triplerine girilir ki, hayır hiç işe yaramaz.

Minik bir ara, dinlendirir.

aklının ewde olduğu günün habercisidir.

unutulan cep telefonu evdeki meraklı kişiliklerin(!) eline geçerse çok sinir bozucu bir durum olabilir. * *
(bkz: çok sinirliyim be sozluk)

yolun yarisinda fark edince eve donduremeyen olay.
iskim bin tilifinimi ivdi inittim diye mail de attirir,net bilgi.

"cep" telefonu diye belirtmen iyi olmus.

hangi telefon dusunecektik.