bugün

insana çıplak geziyormuş hissiyatını depolayan,aslında ufacık bir aletin nasıl da anlamadan kölesi olduğumuzu anlamamız için yegane ve tek olaydır.

Ha bir de insanın eve "lan acaba mesaj geldi mi,arayan oldu mu?" düşünceleriyle büyük bir merak ve heyecan içerisinde koştuğu ama eğer sabah bıraktığınız haldeyse hayal de kırabilen bir durumdur.
(bkz: hayal kıran icatlar)
bulmanız,buluşmanız gereken kişilerle ilgili bir aksilik çıkmaması için sizi görebilecekleri bir yerde ayakta dikilmek,hatta el yordamıyla aramaya kadar gidebilecek bir dalgınlık çeşidi.
Genellikle evden çıkılmadan önceki o son karmaşada "bir şey unuttum gibi sanki" denilen durum.
dönüp almak gibi bir şans yoksa, "eskiden napıyorduk yahu?" modlarında kendini avutma triplerine girilir ki, hayır hiç işe yaramaz.
insana bir yanı eksikmiş hissi verir.
kötü bir çapkın bahanesi dir. *
unutulan cep telefonu evdeki meraklı kişiliklerin(!) eline geçerse çok sinir bozucu bir durum olabilir. * *
(bkz: çok sinirliyim be sozluk)
rahatlıktır.
ev benim evim olduğu sürece problem yok.
(bkz: kapı benim kapım olduğu için problem yok)
yirmi sene önce böyle bir cümle kullanılsaydı kahkahalarla gülünecek bir durum oluştururdu, ama şimdi oluşan durum ise telaş, korku ve sanki dünya ile bağlantınızın koptuğu hissidir.
ara sıra bu unutganlığı yapmakta fayda var. kendini daha özgür hissedebilirsin.
artık maalesef tek telefonla iş hayatı yürümüyor, müşterilere ver bir numara dostlara ver başka numara, turkcellden vodafone veya avea aramak pahalı diye de her yerden hat al derken her taraf telefon dolduğundan birini unutsan diğeri zaten yanında oluyor, kurtuluş yok, hepsini kırıp atasım, ontario gölünde bir adanın limanında kerhane tatlısı satıcısı olasım var.
annenin standart ve sinir bozucu repliği söyleyeceği andır;

+madem evde unutucan niye cep telefonu aldırdın?
sizin için önemli olan insanların ulaşabileceği başka bir telefon yoksa kötü bir durumdur.
aklının ewde olduğu günün habercisidir.
YEDi SEKiZ YIL ÖNCE HiÇ BiR ANLAM iFADE ETMEZKEN, GÜNÜMÜZDE PANiK SEBEBiDiR.

(bkz: PANTOLON GiYMEYi UNUTUP SOKAĞA ÇIKMAK)
unuttugunuzu farkedene kadar herseyin cok eglenceli oldugu ancak farkedince panikle beraber, bir bosluga dusmeler, bir dunyayla irtibatım mı koptu, telefonum yanimda degil peki eve nasil donecegim gibi hisler uyandıran durumdur.evet lukse cabuk alisiliyor.
sabahleyin evden alelacele çıkıldığında olması muhtemel durum.
sinir bozucu bir durumdur. özelliklede en lazım günlerde unutulursa insanı krizlere sokar. dikkatli olmak lazımdır. evden çıkmadan önce cep. çanta tekrardan yoklanmalıdır.
eve döndüğünüzde annenizin imalı bakışlarına maruz kalmanıza neden olacak olaydır.

anne: gün boyu susmadı o telefon sado.
sado: ya evet anne, unutmuşum.
anne: bir keresinde bakayım dedim, pişman oldum!
sado: niye ki anne? nooldu?
anne: bir kız çıktı, bas bas bağırdı, sadettin in yanında ne işin var diye, rahat mı o be? bilmiyor mu evde unuttuğunu?
sado: hee, salla gitsin annem benim ya.
sanki evde kol, bacak gibi önemli bir uzvunu kaybetmişsin hissi uyandıran şey.
Hiç başıma gelmeyen ve gelmeyecek olay.
En fazla 3 merdiven sonra yokluğunu hissediyorum zaten.
iphone kullanıcıları için sarj aletini evde unutmak da bu durumla eş değerdir.
çok sosyal olmayan insanların başına gelecek olay. yani sürekli aranan, mesaj atan kişi değilseniz unutursunuz normaldir.

benim unutma olasılığım sıfır. zaten çıkarken elimde olur genelde.
cep telefonu kullanmadığım için beni enterese etmeyen durumdur.
benim gibi cep telefonunu evde unuttuktan sonra asansörde kaldığınızda farkettiyseniz en kötü durum bu bence *
birde evde unutulan cep telefonuna hiç olmadığı kadar arama ve mesaj gelmesi ayrı bir konu.