bugün

Osmanlı Devleti'nin saray yazarlarından Hafız Ahmet Çelebi'nin bir şiiridir.

Sakın Türk ü insan sanma
Bir an bile olsa Türkle olma
Türk elinde şeker olsa, o şeker zehir olur
Türk ün başını keserken sakın gam yeme
Baban bile olsa Türk ü öldür.
Tam olarak böylemiydi bilmiyorum fakat bu tarz yazılan bir şiir var.
kaynak belirtilmemis. geçmişten soğutma çabası içinde olan serefiszlerin bir uydurmasidir.

Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem;
Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.
Biri ecdadıma saldırdımı, hatta boğarım! ...
-Boğamazsın ki!
-Hiç olmazsa yanımdan kovarım.
Üçbuçuk soysuzun ardından zağarlık yapamam;
Hele hak namına haksızlığa ölsem tapamam.
Doğduğumdan beridir, aşığım istiklale;
Bana hiç tasmalık etmiş değil altın lale!
Yumuşak başlı isem, kim dedi uysal koyunum?
Kesilir belki, fakat çekmeye gelmez boyunum!
Kanayan bir yara gördüm mü yanar ta ciğerim,
Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim!
Adam aldırmada geç git! , diyemem aldırırım.
Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım!
Zalimin hasmıyım amma severim mazlumu...
irticâın şu sizin lehçede ma'nâsı bu mu?

Edit: ecdadiniza saygısızlık yapmayın, yaptirmayin.
Rivayete göre Şah ismail Annesi türk olduğu için öldürmüştür.
Adam "orospu çocuğuyum" demenin farklı yolunu bulmuş.

Ödül olarak ağırlığınca altını eritip dübüründen döküle!
Bi de bunu türkçe demiş He mi vay dalyarak.