bugün

Hayat Güzeldir
Babam ve Oğlum.
Ölülerin düğünü.
Narcos

Pablo escobar öldüğünde çok ağlamıştım.
(bkz: braveheart)
(bkz: forrest gump)
(bkz: leon)
son sahnesinde mathilda bahçeye saksıdaki çiçeği dikerken (bkz: shape of my heart) çalmaya başlar, yaşlar akar.
(bkz: hachiko) her izlediğimde boğazım düğümlenir. yani öyle böyle değil hemde. bide (bkz: umut) diye bir türk filmi vardır ki. ızdırabını siker efendim adamın.
(bkz: the seventh seal)
benjamin button'un tuhaf hikayesi.

benjamin'in annesi ölmüştür. bundan haberi yoktur. eve girer, önce anne, anne diye seslenir. sonra quini, quini diye ama ses gelmez. sonra bir ihtiyar çıkar ve annesinin ödüğünü söyler.
icinde azicik dram olan her filme hemen aglamayi basardigim icin benim icin epey uzun bir listede yer alan filmlerdir.

"Aglamak senin kara dünyada, Hala sevdigin ve hissettigin Tüm güzelligin ve cirkinliginle var oldugundur."

tesekkürler sezen aksu.
Babam ve oğlum .
(bkz: yazarların ağladığı filmler)
(bkz: bana adını sor)
(bkz: kendime iyi bak)
(bkz: peri masalı)
Kız kardeşim mommo.

Benim gözlerim dolmuştu ama arkadaşım ağlamıştı...

--spoiler--

Son sahnelerden birinde küçük kız çocuğunun saçlarının kesilmesi dokunaklıydı...

--spoiler--
aşk tesadüfleri sever.
dün gece izledim. (bkz: Mucize)
Hachiko. 4 kere izledim her seferinde de ağladım, onun dışında da sayısı 10'u geçmeyen filmde gözlerim dolmuştur. Hachiko çok başka, insanların oyunculuğundan bir yere kadar etkilenebiliyorum en fazla, ama orada köpek olunca hani hayvan oyunculuk yapmıyor ya, garip oluyorum işte.
fundamental
Evet gülmekten ağlatır.
hayat güzeldir.
requiem for a dream. 4 kere izledim, hepsinde agladim. aglayasim oldugu zamanlar izlerim.
Mayın sahili
Bisiklet hırsızları.
Kesinlikle bir başyapıt olarak the pianisttir.
Film insanlardaki dram duygusunu sömürmüyor olaylar direkt tarihin orjinalliğiyle gözler önüne seriliyor yani ayrıca bir dramatize etme çabası yok ve bu alkışları toplamasına yetiyor.
Kaplumbağalar da uçar.
Sarhoş atlar zamanı.
Kara tahta.
yağmur.
Miligramlık dram barındıran her filmdir.

Her filmde illa ağlayacak bir şey buluyorum. Yalnız dram dozu yüksek olan filmlerde ağlamıyorum, resmen gözyaşı dökmekten geberiyorum. Özellikle ne zaman izlesem, babam ve oğlum filmi gözyaşı şiddetini koruyor.
her sahnesi ayrı yorar adamı, her sahnesi ayrı duygulara sokar.
(bkz: nefes vatan sağolsun)
belki size ezikce gelecek ama ben bir erkek oldugum halde ve "delibal" adli filmi 23 kez izledim ve o sahnelerde agladim. simdi erkekler aglar mi lan derler