bugün

şahsen nefret bile ediyorum beni daha 7 yaşındayken terk eden ve ondan sonra ortalardan kaybolan kadından nefret etmem gayet de normal duyar kasmayın.
Bu konuda ana hakkı ödenmez vs demiycem. Herkes kendi hayatında annesi ile yaşadığını bilir. Her anne gece terlemiş mi vs diye çocuğunu kontrol eder mi bunu da bilmiyorum. Rabbim herkese merhametli sevgisini gösteren anne nasip etsin inşaAllah.
Annemin şu anki üzüntüsü bana geçsin diye her şeyi verirdim keşke mümkün olsaydı, üzülmesine dayanamıyorum. çok duygusal o ben kaldırabiliyorum ama çoğu seyi. siz burda gelmiş sevmemek diyorsunuz Allah herkese benimki kadar iyi bı anne nasip etsin.
Başlığı açan annesiyle kavga etmiş. Git annenin elini öp barış kızım/oğlum.
küçükken terk edilen çocukların birey olduklarında yaşayabileceği muhtemel his.
Hiç mi gece o uyurken birden yanına gidip, nefes alıyor mu diye bakmadınız ulan..
Hiç mi içiniz cız etmiyor eli kesildiğinde falan..

Nasıl bi kalpsizlik ben anlamadım.
pek olası bir durum değildir. çok severim kendilerini.
Kutsal ve doğal addedilen, anne-evlat ilişkisi yaşayamayan, türlü olumsuzluklar ve tutumlarla büyümüş bir çocuğun, anne sevgisi duymaması hatta nefret etmesi doğaldır.
Evet üzúcüdür lakin doğaldır.

Her bireyin mutlaka bir annesi olsa da, her anne, anne vasfına layık olamıyor ne yazık ki.

Öpüp okşanmadan, göğsünde ağlamadan, şefkatini, ilgisini, sevgisini duyumsamadan büyümüş birey annesini neden sevsin ki?
Nesini sevsin?
kimin ne yaşadığını bilemeyiz, anneye göre değişen durumdur. bildiğimiz anne ise sevmeyen büyük nankördür.
Yapılması gerekendir. Bu aralar çok götleri kalktı bu annelerin. Evet
Ayıp eder.
Haklı bir duygudur.
Hersey yaşanmişlıklarla alakalidir. Sadece bicareyken mama yedirmek altini degistirmek yetmiyor. Annelik bir omur bitmeyen sabir sefkat sevgi gerektirir. Anne bebegi buyutup cocuk ettikten sonraki kisimda basarisiz olmussa, ozellikle 3-17 yas arasinda basarisiz olmussa; artik bir omur evladi tarafindan sevilmesi zordur. Anneligin hakki verilecek. Baska yolu yok.
Biyolojik anlamda anne olmak saygı görmeyi gerektiren bir durum olmadığından gayet normal durum. Anne iyi değilse, sevmek orada dursun nefret bile edilebilir.
Kim ne derse desin mallıktır.

Lan ayakta durmayı siktiret, daha su diyemeyen, altına sıçıp duran aciz halinizi doyurup, temizleyip, öğretip, büyüten kişiyi sevmemek nedir.

Ergen atarıdır.
Gerçek bir Anneyi sevmemek nankörlüktür. Anneliği en iyi şekilde yapan bir anneyi evladı sevmiyorsa içinin pisliğindendir. Sen sevme ama annen seni yine sever ve ayağına taş değsin istemez.
anne nefreti bir takıntı halini almışsa, psikolojik destek gereken bir durum olması olasıdır.
Ama annan seni gene de seviyor.
Ne olursa olsun anneyi sevmemek diye birşey olamaz.
Ulan hayırsız pezeveng, bir insan sırf yemek yerken ağzını şapırdatıyor diye, 9 ay karnında yatıp sütünü emdiği bir kadını sevmez mi?
#32393880
insanın anne babasını sevebileceğinden ya da onların seni, neysen o olmana izin verecek kadar sevebileceğinden habersizim.
kendi kendimi yaratmıştım, tek başımayım. biyolojiye de biyografiye de inanmıyorum. sadece kendime inanıyorum.
ebeveyn mi? ne için? seni incitmekten, acıtmaktan başka?
eğer nefret ettiğiniz üvey babanızı size karşı savunuyorsa aile içinde birbirine karşı siper alma gibi durumlar sonucu gerçekleşen hadise. anneme minnetarım çünkü beni dokuz ay içerisinde taşıdı ve dünyaya getirdi, getirmeyebilirdi. vücudu beni beslemek için süt üretti, güzelim göbeği ben sırf orada yer kaplıyorum diye sınırlarını zorladı ve çatır çatır çatladı. öte yandan bana oldukça zor zamanlar yaşattı -üvey baba meseleleri- evi terk etmek durumunda kaldım. bu duygunun, daha doğrusu duygusuzluğun peşini bir de vicdan azabı ve suçluluk hissi takip eder. kendimi çoğu kez 'allahım inşallah ergen hormonlarımdan kaynaklanıyordur yakında son bulur' derken buluyorum.
nankörlüktür. size naparsa yapsın sonuçta sizi 9 ay karnında taşımıştır.
Ben de sevmem.
sevmemek de var,darginlikta,kirginlikta kisacasi her bok var icimde. benim annesiz buyumeme sebep olan 2.5 yaşında bırakıp giden kadini sevmem beklenemez tabii. ama belki hayatima giren kadinlari,arkadaslarimi,en yakinlarimi uzmemin tek sebebi gene annem... bir baba oğluna ne kadar annelik yapabilir? seneler sonra karsima ciksan sana soylemek istedigim tek şey olurdu heralde...

duygusuz ve ruhsuz olmamin tek sebebi sensin.