anneannenin ölmesi

Hasta olduğu zamanlar yanındasınızdır. Hastanede refakatçilik yaparsınız. Hep yanındasınızdır. Annenizden sonra en sevdiğiniz kadının yavaş yavaş ölümünü seyredersiniz. Sonra bir anda iyileşmeye başlar. Acıları hafifler. Yani siz öyle sanırsınız. Mutlu olursunuz falan. Sonra bir sabah ölüm haberi gelir. inanamazsınız. Ölü bedenini görürsünüz. Yine inanamazsınız. Çünkü ruh bedenden çıktığında hiç de eskisi gibi gözükmez vücut. Ya da size öyle gelir. Etrafınızdakilere bakarsınız. Ya ağlıyorlardır ya da dua ediyorlardır. Siz iste sadece bomboş etrafa bakıyorsunuzdur. Hissizsinizdir. Tabi bu durum uzun sürmez. Hüzün tüm bedeninizi kapladığında farkına varırsınız hiçbir şeyin eskisi gibi gibi olmayacağının. Anneannenizin ölümüyle içinizde oluşan o boşluğa çare yoktur. Ama yine de onsuzda olsa devam eder her şey kaldığı yerden. Her seferinde olduğu gibi.

üç gündür kabullenemediğim, kalbimi ölesiye acıtan şey. hala sanki kapıyı açıp yanıma oturacakmış hissi var. öyle bir boşluk var ki içimde. 6aylıkmışım bana bakmaya başladığında. şimdi bir ay sonra 22 olucam. hala baktı bana. işten geldiğimde hep sevdiğim yemekleri hala buluyodum. ta ki 3 gün öncesine kadar.hayat üzerinde en çok sevdiğim insan gitti. kendimi kimsesiz gibi boşlukta hissediyorum. nasıl anlatılır bu tür şeyler nasıl ifade edilir bilmiyorum ama bildiğim tek şey var kalbim çok acıyor. onun kuranını okuduğumuza inanamıyorum. sanki köşeden o da bize katılacakmış gibime geliyor. tek tavsiyem lütfen ihmal etmeyin. onların çok ömrü yok. gidin öpün ellerini. ufacık şeylerden mutlu oluyolar zaten mutlu edin. inanın öldüğü zaman of bile dediğiniz zamanlar için o kadar çok pişman oluyorsunuz ki...

Acısını bile yaşayamadığım durum. Henüz ben doğmadan vefat etmiş. Kaybını yaşayanlara Allah sabır versin.

Gördüğüm an gözlerimin dolduğu konu. Annemden çok beni seven bir insanı kaybetmek. Yerinin sittin sene dolamadığı ölüm şarkılarından canımın en çok acıdığı ve diğer büyüklerin benim için ifadesiz kalması.
O kadar özlüyorum ki bazen..
Adımı sayıklayan kadın! En son ölecek sendin..

Başın sağolsun kardeşim. Allah geçmişlerini rahmet eylesin.

henüz birkaç saat önce gerçekleşmiştir.
Son zamanlarında bir hastahanenin yoğun bakım ünitesindeydi. Organ yetmezliğiymiş sebebi.
böyle olacağını bildiğimdendir belki de, pek bir tepki veremedim. yeni yeni geliyor acısı.
aklıma geliyor gülüşü, her yanına geldiğimde beni bir daha hiç göremeyecekmiş gibi her yanaktan 5er 5er öpüşü, çanakkaleye döneceğimiz zaman küçük çocuk gibi ağlaması, buruşmuş elleri, kokusu, şivesi, ettiği komik küfürler ...

bu sefer haklıydın kadriyem, bu sefer son kez gördük birbirimizi. ben yazın sana sarılmanın hayalini kurarken sen belki de şuan beni izliyorsundur. umarım 18 yıldır hasretini çektiğin dedemle aynı yerdesindir şimdi.

seni çok seviyorum kadriye sultanım. tanıdığım en neşeli insan, sonuna kadar helal olsun sana hakkım.

Bu konuda bir şeyler yazacak en son insanim aslinda ama gercek oyle degilmis.

Haftalardir icim yaniyor, sanki olmemiste ben ona küsmüşüm ve gorusmuyoruz gibi hissediyorum keske oyle olsa keske hayatta olsa da beni yok saysa varsin diger torunlarini daha cok sevsin, bana hep laf soksun herseye raziyim ama yeter ki bir yerlerde nefes aldigini bilseydim.

Dogru duzgun anlayamadim bile hele ilk zamanlar iyi ki öldü dedim ama farkida varmamisim oysa ki ne cok seviyor musum onu normalde hic aklima gelmezken artik herseyde onu goruyorum.

Dayanilmayandir.

2010 yılında yaşadığımdır. ara ara rüyamda görüyorum. özlenir. allah rahmet eylesin...

Sanıyorum anneanne özlemim hayatım boyunca sürecek. Beni karşılıksız seven sevmeye devam eden tek insandı bi zamanlar.

O öldüğünde büyüdüğümü farkettim yada farketme
ikiyüzlüğünde bulundum.

Özgür ve güçlüydüm çünkü o olmayınca büyük savaş veriyodum hayat beni savaşçı gibi yetiştiriyodu sözde.

Neyse insan bazen geceleri beyaz ışık altında aynaya bakınca anlıyo bazı şeyleri. Ne büyüdüm ne de özgürüm. Hala küçük bi torunum ve sevilmeye muhtacım.

Ya bi de bu ne duygusal başlık görünce gözüm doldu. Hayatta kimse seni sevmesede anneannen sever. Tek adalette budur.

Bir binanın en altındaki taşın çekilmesi gibi yıkıcı bir darbe.

sanırım 5 ya da 6 yaşında falandım. annemin çok ağladığını hatırlıyorum. ne olduğunu çok sonra anladım. yaşım 34. hala hatırladıkça ağlıyorum.

1 hafta önce içine girdiğim durumdur.

Doktor başınız sağolsun dedikten sonra sarılan, tüm akrabalara duygusuz hissiz dik durmak nedir öğrendim.

sevmezdi rahmetli beni çünkü damadı yani babam onun memleketinden değildi. kısaca aileden hepimizi sevmez sadece saygı duyardı.

Bu mühim bi kavram fakat gençlik dönemine kadar farklı şehirde olduğumdan kendisi ile pek paylaşımım bulunmadı.
Bundan mütevellit üstüne düştüğü, onları mutlu etmenin görev olduğu torunlarını izleyeyim dedim.
Mezarlığa kadar bile ağlamadılar sözlük, birkaç saat sonra yemeklerini yediler, balkonunda genç gence sohbetlerini edip gülüşüp, eğlenip, evlerine ayrıldılar ve bu olay tam 1 hafta devam etti.

Çıkan gülüş seslerinden Başkasının adına komşularından utandım.
ilerde Bir çocuğum olursa anneme bunları hissetmesin, amin.

Allahın gecinden vermesini dilediğimizdir.

yakın zamanda yaşadığım acı.

entry kişisel oldu ama siktiret o kadar şeyi kuralına uygun yazdık da ne oldu aq?
şurada 2 satır acımı paylaşayım.

ilk kez bu kadar kişisel bişeyler yazıyorum şurada.
çok ani oldu lan.
hani kimse beklemez bunu da böyle hasta olur, yatak döşek yatar sen de acı sonu beklersin öyle daha mı iyi olurdu sanki?
yoksa böyle çekmeden, büyük bir sakinlik içinde uykuya dalması mı?

öyle böyle gitti işte.
çekmeden, kimseye yük olmadan, usul usul sonsuzluğa uğurlandı.

tek tesellim sağlığında keşke diyeceğim bir şey olmaması.

güle güle...

Takriben 40 yıl evvel gerçekleşmiş olan hadise.

(bkz: melik)

atlatmak oldukça güçtür. gözyaşları bir pınar misali akar gönüle. bazı acılar geçer, bazıları ise geçmek bilmez.

Allah rahmet eylesin.

Genel anlamda torunların yaşadığı ilk büyük travmadır. Atlatılmayı bırak izi ölene kadar devam eder.

Bu gece uzun olacak... Upuzun...
Ondan uzak bir kentte, şafağın sökmesini bekliyorum, sabah yanına varmak için, cansız bedenine...
Bu gece biter mi, acıdan sabaha çıkar mıyım, zehir kaplanmış ağzım dilim, uyuşuk her yanım, inanamıyorum, balyoz yemiş gibi sadece oturuyorum.

Ailemiz için, bir devrin kapandığı gecedir bu gece!
Bilge kadın kimdir, sevgi, şefkat, özveri, emek, kalender duruş, evrenle ve insanla barışık olmak nedir, tüm bunların yanıtı birkaç saat önce nefesini veren anneannemdir.
Benim anneannem!
Benim!
Benim!
Benim!
Benim anneanem!
Nefes alamıyorum, yazamıyorum, elim tutmuyor, dilim dönmüyor sözlük!!!
Canım benimmmmmm...

Şahsımı çok ilgilendirmeyecek bir hadise. Darbe yemiş biri olarak allah tüm iyi kalpli anneannelere uzun ve sağlıklı bir ömür versin. Asıl üzücü olan babaannenin ölmesidir.

Beni büyüten insan.
Zaten anne derdim..

Ellerimde öldü .. 1 nisan 2013 saat 08 26.
Ven antalyaya gidiyorum dedim. Bak ameliyat ta iyi geçti.
Gitme dedi. ilk defa. Üşüyorum dedi..

Titremeye başladı nasıl bir titreme..

Hemşireye seslendim.
Normal dedi.
O an bana bakıp son nefesini verdi..

Çok güzel bir ölümdü..
Hayatı gibi sessiz çaresiz..

Hep yoklukta yaşadı bir terliği vardı. Yaz kış onu giyerdi..

Toprağın bol olsun..

vefat edene rahmet, kederli sevenlerine; metanet, sabır dilerim. başınız sağolsun.

Sanırım 2 sene önce öldü. inanın hiç umrumda olmadı. Neden mi? Çünkü ben de onun umrunda değildim. Duygusuz olmak çok rahat. Bir de şu var, herkes ölecek. Ok?! Bay.

Merhuma rahmet, kalanlarına metanet dilerim. Başınız sağolsun..

anneannem, benim 2. annem, merhametli nenem benim, akıllı bıdığım..

bir dediğimi iki etmezdin.
bana ilk telefonu bile sen aldırdın, bana seviyorum diye az kebap ısmarlamadın, yorgun halinle az börek yapmadın..

hiç kıyamazdın, akşam kampında arabam yoksa hemen dayımı gönderirdin..
eve yürüyerek döneceğim zaman kızardın sadece..

annem dışında üstünü kalın giyin diyen bir sen vardın.
çay ister misin diye sorardın, zahmet olmasın diye yok dediğim halde bir bakardım koyup getirmiş olurdun..

biz eve gideceğimiz zaman balkona çıkıp biz gidene kadar el sallardın.

ben bunu unutamadım anneanne.
bugün sırf bu yüzden son vazifelerimi yerime getirmek için çırpındım.

morgdan gasilhaneye taşıdım, yüzünü son kez görüp başını okşadım, tabutuna omuz verdim, bizi nasıl ki balkonda biz gidene dek bekliyorsan herkes gidene dek ben başında bekleyip son kez dua ederek seni allah'a emanet ettim.

hele daha vefat haberin tazeyken evine girdiğim ilk an.
senelerdir seninle anılarımız olan evine.
delirdim affet.

sen temiz kalpliydin, merhametliydin.
benim 2. annemdin çekik.

benim kafa dengimdin.
birlikte türkü dinlerdik, kolonya severdik, yaylacıydık.

sen gittin ve annem dert ortağı olmadan yalnız kaldı.
ben kafa dengim olmadan yalnız kaldım.

allah seni cennetine alsın inşallah.
sen benim sevdiğim ilk kaybımsın. kabullenemiyorum. eziliyorum..