allah vardır

"allah yoktur" önermesi ile bilimsel anlamda aynı özellik taşır ve bu önerme de bilimsel değildir, çünkü yanlışlanamaz niteliktedir.

(bkz: god is dead)
(bkz: friedrich wilhelm nietzsche)

(bkz: herkesin allahı kendine)

dogmatik bir realitedir. sorgulayarak ulaşılabildiği gibi, baştan teslim olup vicdan vasıtasıyla da ulaşılabilir. doğrusu ikincisidir. zaten islam, teslim olmayı gerektirir.

bu bir isbat i vaciptir.
yani :
zâtı varlığını gerektiren, vücudu zâtının muktezası olan, yokluğu aklen mümkin olmayan, varlığı kendinden olan ve var oluşunda başkasına muhtaç bulunmayan bu zatın var olduğunu delillendirmektir.

Müslüman türk bilginlerinin isbat i vacip mevzuunda yapmış oldugu degerlendirmeler su sekildedir:

1.ismail Fenni Ertuğrul

1.1. Hüdûs Delili
ismail Fenni'ye göre bu âlem-i şahâdet (dünya), âyân ile ârazdan, diğer bir tabirle madde ile sûretlerden merekkeptir. Halbuki bunların ikisi de hâdistir. Yani yok iken sonradan var olmuştur. Her bir hâdis aklın şahâdeti ile bir mevcut ve yaratıcının varlığına muhtaçtır. Bu yaratıcı da Allah'tır.

1.2. imkan Delili
ismail Fenni, âlemin mümkinlerden mürekkep olduğunu ifade etmektedir. Ona göre böyle olan şeylerin vücuda gelmesini yok olmasına tercih ederek, onları vücuda getirecek bir tercih eden, bir mucid, bir müessir lazımdır. işte bu tercih eden, mucid ve müessir Allah'tır. Vücut yani varlık ya vaciptir veya mümkindir. Vacip, başkasından gelmeyip kendiliğinden olan vücuttur. Mümkin ise başkasından gelen ve başka bir sebebe muhtaç olan vücuttur.

O, biri diğerinin illet(sebep) ve malulu(sonuç) olan mümkinlerin geçmişe doğru nihayetsiz bir silsile teşkil edemeyeceğini(oluşturmak) ve bu silsilenin kendisinin dışında bir varlığa, onu meydana getiren bir başka varlığa ulaşmasının zaruri(zorunlu) olduğunu ifade ederek bu teselsülün (zincir) sonsuzluğunun aklen muhal(imkansız) olduğunu şu örnekle ispatlamaktadır:

"Mesela Ömer'in babası Zeyd, Zeyd in babası Bekir, Bekir in babası Halid, Halid in babası Ali olduğu ve diğer bir takım isimler ilavesi ile bu silsilenin maziye(geçmişe) doğru nihayetsizce devam ettiği farz edilirse, bunda sebep yalnız Ömer malum(bilinen) olup, diğerlerinin oğullarına nisbetle illet, babalarına nisbetle malul (netice) olmaları lazım gelecektir. Bunların içinde hiçbir illetin malulu olmayan ve binaenaleyh kendisine gerçek illet denilmesi caiz olan hiçbir şahıs bulunmayacaktır. Nihayet bu silsile, Hz. Adem'e kadar devam eder. Sonra da, Adem'in illeti toprak ve toprağın illeti mesela sudur, denilir. Lakin sonsuzluğa doğru devam edilemeyip, neticede silsilenin evveli herşeyin ilk sebebi olan cenab i vâcibul vucud durdemek zaruridir.

1.3. Hikmetler ve Maslahatlar Delili
ismail Fenni ye göre bu âlemde akıl sahiplerini ve âlimleri hayrette bırakan sayısız, hesapsız menfaatler, hikmetler, bir takım maksatlara tamamiyle muvafık (gucu yetern) kılınmış vasıtalar görülmektedir. Bunların tesadüf eseri olmasını akl-ı selimin (aklı başında olan birisi) kabul etmesi mümkün değildir. Bundan dolayı bütün bunların mutlaka herşeyi hakkıyla bilen bir yaratıcının kudretinin eseri olması gerekmektedir ki, bu hakkıyla bilen yaratıcı Allah'tır.

2. Ömer Ferit Kam
Ömer Ferit Kam (1864-1944) "Dînî, Felsefî Sohbetler" isimli eserinde sohbet havasında Allah'ın varlığını isbat etme mevzuunda değişik değerlendirmelerde bulunmaktadır. Ferit Kam'ın isbât-ı vâcib mevzuunda yapmış olduğu değerlendirmeleri "Gaye ve nizam delili" ve "Kemâl delili" başlıkları altında mütalaa (dusunmek) etmek mümkündür.

2.1. Gaye ve Nizam Delili
Ferit Kam, kainattaki baş döndürücü nizam (duzen) ve intizamın (uyum) tesadüflere (kendi kendine olmak) verilemeyeceğini, bunun bir yaratıcısının olduğunu ifade ederek bu yaratıcıyı inkar edenleri hayret ve şaşkınlık içinde karşılamaktadır.Ferit Kam,göklere,muntazam (uyumlu) hareketleriyle uçsuz bucaksız fezada(uzayda) seyreden sayısız yıldızlara bakıp onların varlığıyla Allah'ın varlığı için akıl yürütmeye ihtiyaç olmadığını söyleyerek, insanın ezelî hikmet sahibinin, numûnesi, modeli olmaksızın yokluğun sinesinden çıkardığı varlıkların asıllarına, bunlar arasında en yakın olarak kendi varlığına insaf nazarıyla baktığı ve onda tecelli eden hayret verici yüksek sanatı düşündüğü takdirde Allah'ın varlığını tasdik etmek mecburiyetinde kalacağını ifade etmektedir.

2.2. Tahavvül(degisme) ve Tekâmül(gelisme-evrim-mukemmellesme) Delili
Ferit Kam'ın, basit ve bileşik cisimlerdeki kemalden hareketle Allah'ın varlığını ispat yoluna gittiği görülmektedir. Ona göre bileşik cisimlerde görülen gelişme alametlerinin basit cisimlerde mevcut olmadığı, iki kere ikinin dört etmesi gibi sabittir. Bu noktada Ferit Kam şöyle bir soru sormaktadır:

"Acaba bu maddî elementler, basit, noksan derecesinden bileşik,
gelişmişlik derecesine nasıl yükselmiş; bu mükemmelleşmeyi nereden almış ki, her gelişmesinde kendisini öncekinin üstünde ve ötesinde bir mükemmelleşmeye aday kılıyor; onun meydana geliş sebeplerini tamamlıyor?"

Eşyada görülüp kemal adı verilen şeyin tabiatça esas maksat olmadığını, tabiatın, onun husulüne bilerek çalışmadığını iddia edenlerin bu iddiası, Ferit Kam'a göre Cenab-ı Hakk'ın mevcudiyetini teyid eden delillerin en kuvvetlilerindendir. Ona göre, oluşma aleminde görülen hallere uygun sebepler bulmak demek, inattan, kibirden daha doğrusu idraksizlikten başka bir şey değildir.Gerçekten gözün görmek, kanadın uçmak için yaratılmadığını, bunların yaratıldıkları için o vazifeyi ifa ettiklerini çok önceleri de iddia edenler olmuştur ve günümüzde de bu inançta ısrar edenler mevcuttur. Fakat âlemde görülen şeylerle onu insanın dimağına bildiren görme organı,iki müstakil varlık olduğu halde görülen şeylerin hakikatı ile gözün bunların hakikatına uygun olmak üzere ihtiva (içerdiği) ettiği sanatkarâne incelikler arasında nasıl bir karşılıklı zaruret(gerektirme), bir irtibat ve münasebet(ilişki) bulunduğunu azıcık insaflı düşünülecek olursa, aksi iddianın doğrulandığı görülecektir.Ona göre eşyanın noksanlıktan mükemmelliğe gitmesine ve bu takdir üzere noksan bir şeyin meydana getireceği diğer bir şeyde ortaya çıkacak kemali, mükemmellik bakımından, ondan daha aşağı olan o noksan şeyin hazırlanmasına aklen imkan yoktur. Bunun için elementlerin tertibi ile meydana gelen tekamül silsilesinin madde ile alakası olmayan harici idrakli bir kuvvetin eseri olduğu ve olması gerektiği kendi kendine ortaya çıkmaktadır. işte o vakit o kuvvet de terkip ve sonradan olma noksanlığından uzak, ezeliyet perdesinin gerisinde gözlerin göremediği, zâtı zaruri olan varlıktır.

Kam'a göre bir saatin makinasını vücuda getiren madenin parçalarında o makinayı vücuda getirecek istidat(kabiliyet) ne ise elementlerin atomlarında mükemmel terkip hasıl edecek istidad da odur. Mesela demirin, bir dış etkenin tertibi olmaksızın bir milyon sene kalsa, saat haline gelmesi mümkün olmadığı gibi
unsurların atomları da, bir mükemmel terkip(bileşik) hasıl (oluşma) edecek dış kuvvetin tedbir ve tasarrufu olmadan kendi kendisini mükemmelleşmeye sevkedip mükemmel bileşik cisimler meydana getirmesi de mümkün değildir. Çünkü onlarda cârî olan kanun, karşılıklı çekme ve itme gibi basit bir kanundan ibarettir.

Madem ki cansız unsurlar derecesinden idrak derecesine kadar yükseliyor, onu o derekeden bu dereceye yükseltmek için, idrak ve şuur hasıl olmasını gerektiren bir terkibe ulaştıracak harici(dış) bir kuvvet lazım, o kuvvetin kendi zatında tecelli(belirme) eden kemalin varlığı için başka bir kuvvete ihtiyacı olmamak da zaruridir. Çünkü başka bir kuvvete ihtiyacı olmak, mutlak kemale sahip olmasına manidir.

3. Şehbenderzâde Filibeli Ahmet Hilmi

Şehbenderzâde Filibeli Ahmet Hilmi (1865-1914), "Allah'ı inkar mümkün müdür?" isimli eserinde, Allah'ın varlığını delillerle ispat etmekten ziyade Allah'ı inkar etme fikri üzerinde durarak bu konuda aklî ve felsefî tahliller yapmaktadır.Ahmet Hilmi, inkarın, Cenab-ı Hakk'ı tanımamak manasına geldiğini, dinde "Cenab-ı Hakk" diye geçen bu ifadenin ilim ve felsefe noktasında "ilk sebep", sebepsiz sebep, "mutlak zat", "ekmel zat" gibi kavramların karşılık olduğunu ve meseleye bu noktadan bakılırsa "inkar" kelimesine kolaylıkla bir anlam vermekte güçlük çekileceğini ifade etmektedir.

Ona göre ilim ve fen; olaylar arasındaki münasebet ve bağıntılardan ibaret olan kanunlar, sebepler ve benzerlikler demektir. Bu durumda, ilim ve fen kısmen birleştirilmiş insanlık bilgisi olmaktadır. Fakat böyle bir birliği mümkün ve meşru saymak için, nihâî bir birliğe kanunları dahi götürebilecek "sebepten müstağni(ihtiyacı olmayan) bir sebebe, bir vücûd-u mutlak"a ihtiyaç vardır. Bu ihtiyaç red ve inkar edildiğinde ilim ve fennin temeli yıkılmış, insanlığın iftihar ettiği kültür ve medeniyet hiçe indirilmiş, şüphe yolu açılmış ve bütün kültür, hezeyan derecesine indirilmiş olacaktır.

Bu noktadan hareketle Ahmet Hilmi, inkarın (küfrün) gerçekte mümkün olmadığını ifade etmektedir. O, yarı bilgili ve yarı aydınlar arasında inkarcıların bulunabileceğini, fakat bunların inkarında bir ilmî ve felsefî şekil olamayacağını belirtmekte ve böyle bir inkarı cahillik ve ahmaklıkla vasıflandırmaktadır. Ona göre ilmen ve felsefî olarak "inkar"ın mümkün olmadığını kabul etmek gerekir. Nitekim böyle bir kabulü tarihin yalanladığı da bir gerçektir.

Bu noktada Ahmet Hilmi bir meseleyi daha nazarlara sunmaktadır. Ona göre ilkel dinlerin taraftarlarında olsun veya yanlış düşünceye kapılmışlarda olsun, din hissi tamamıyla mevcuttur. Bütün bu yalan ve yanlışlar esasta değil, bu hissin açıklanmasında ve hayata uygulanmasında görülmektedir. Bir ağaca veya bir puta tapan vahşinin inanmış olan vicdanı tahlil edilse, o kişinin taptığı şeyde insan üstü bir takım vasıflar varsaydığını, ondan hayır ve şer umduğunu, onda affetme iradesi, kudret ve vicdan gördüğü müşahede(gozlem) edilecektir. Buradan da anlaşılmaktadır ki, bu insan, yaratanı inkar etmemekte, bilgileri ve dimağı hakikate kadar ulaşamadığı için, bu hakikatin serpintilerini yanlış olarak bir yere atfetmektedir. Şu halde bu kişinin, felsefî bakımdan kafir olmadığı anlaşılacaktır. Ancak varlığın hakikatini ilim ve mantık kuvvetiyle bozmaya kalkışan ve tahlilinin gayesinde "uluhiyyet ve hakikat" olmayan bir tasavvuru hak ve hakikat yerine koymaya uğraşan bir adam ise, din hissinden bile uzaklaşmış ve inkarı kasden ve ilmen meslek edinmiş ve kafir ünvanına hak kazanmış olmaktadır.

Fakat bütün bunlara rağmen Ahmet Hilmi, insanın, akl-ı selimini
kaybetmedikçe varlığı inkar edemeyeceğini düşünmektedir. Bazen çeşitli varlıklardan biri hatta bazen de manevi varlık bazı insanlar tarafından inkar edilebilir. Ancak sonuç itibariyle mevcud olanlardan birini inkar etmek zorunda kalmıştır. O, bu inkar edilen varlık sayesinde fert bir başka açıdan Allah’ı inkar etmiş olur düşüncesinden hareketle bunun en büyük delilinin, insanın kendi nefsi, kendi benliği olduğunu söylemektedir.

"insanın tam manasıyla herşeyi inkar edebilmesi için önce kendi nefsini sonra bu nefsi vasıtasıyla anlayıp, hissettiği çeşitli varlıkları inkar edebilmesi gerekir ki, bu da insan için mümkün değildir" düşüncesinde olan Ahmet Hilmi, var olan bütün mevcudatın kelime-i tevhid ibaresinin içerisinde bulunduğunu ifade etmektedir.

4. izmirli ismail Hakkı

ismail Hakkı (1868-1946), Allah'ın varlığını ispat etmenin yolları konusunda bir sınır bulunmadığını belirterek kelamcı ve filozofların kullandıkları en meşhur olan ispat delilleri hakkında bilgiler vermektedir.

4.1. Fıtrî Delil
insan, fıtratı gereği kendi gücünün üstünde yüce bir gücü idrak etmektedir. Bu duygu ve düşünce her insanın fıtratında mevcuttur. insan, özellikle başının sıkıştığı anlarda yüce bir kudrete iltica(sığınma) etme ihtiyacını duymaktadır ki, bu yüce varlık Allah'tır. izmirli, fıtrat delilinin halka daha uygun ve anlaşılmasının daha kolay olduğunu söylemektedir.

4.2. inayet(yardim), Hikmet veya itkan(saglamlastirma) Delili
izmirli, "inayet delili" şeklinde de anılan, âlemdeki güzellik, uyum ve anlamın bir gaye gözetilerek meydana getirildiği savunulan "hikmet delili"nin Kur'an'ın kullandığı delillerden biri olduğunu, felsefede buna "illet-i gâiyye" veya "nizam-ı âlem" adı verildiğini belirtmektedir. O, kainattaki muhteşem nizam, intizam ve mükemmellikten hareket ederek Allah'ın varlığını isbat eden bu delilin üzerinde ısrarla durmakta ve bunun Allah'ın varlığını ispat eden en açık delil olduğunu ifade etmektedir. Bu delilin âlemin bir nâzımını ispat edebileceği, ancak bir hâlıkın varlığını gösteremeyeceği şeklindeki itiraza karşı çıkarak, âlemdeki düzenin âlemin kendisinden ayrı olmadığını, nâzım ile hâlıkın bir olduğunu, çünkü âleme nizamını vermenin âlemin kendisini ortaya koymakla eşdeğer bulunduğunu savunmaktadır.

4.3. Hüdûs(sonradan meydana gelen) ve imkân Delili
Allah'ın varlığını ispat etme mevzuunda selef ve kılasik kelam metodunda hüdûs, felsefede ise imkân delilinin daha çok kullanılmakla birlikte müteahhirîn döneminde imkân delilinin kelamda da yer almaya başladığını kaydeden izmirli'ye göre, hüdûs delili imkân delilinden daha açıktır. Birincisi faili ikincisi mûcidi gerektirmektedir. imkân delilinde vâcib li-gayrihi bir mümkin söz konusu olmaktadır. Böyle bir varlığın mümkin oluşu tam olarak belli değildir. Bir varlığın mümkin olup olmadığını en iyi olarak hâdis oluşuyla anlaşılabileceği gibi hüdûs, imkândan daha kesin ve açıktır.Hâdisin muhdise ihtiyacını aklen ap açık bir şey olarak gören izmirli'nin hüdûs deliline de güven duyduğu anlaşılmaktadır.

4.4. Tekâmül Delili
Tabiatta tesadüflerin esas olduğunu savunanlara karşı izmirli'nin, tabiî seleksiyon ve evrim teorisindeki liyakat prensibinin kaynağını öne çıkardığı görülmektedir. O, bazı türlerin baki kalmasının kendi kendine olmasının mümkün olmadığını ifade ederek, bunun mutlaka bir kudrete ait nizamın bir parçası olması gerektiğini ifade etmektedir. Esas itibariyle tabiî seleksiyon kanunu, Allah'ı inkar edenler tarafından en çok kullanılan bir husus olmasına rağmen onun nazarında böyle bir kanun her şeyi kontrolü altında tutan bir gücün kabul edilmesiyle ancak anlam kazanabilecektir.Hatta ona göre bu kanun, Allah'ın varlığına açık bir delil teşkil etmektedir.

5. Elmalılı M. Hamdi Yazır

Elmalılı M. Hamdi Yazır'ın (1877-1942) isbât-ı vacible alakalı görüşlerini "Metâlib ve Mezâhib" isimli eserin kendisi tarafından kaleme alınan mukaddimesinde ve "Hak Dini Kur'an Dili" isimli tefsirinde zikrettiği görülmektedir.

5.1. Hareket Delili
Hamdi Yazır'a göre, âlemde hareket eden her şey, kendi haricinde bir tazyik ve tesire bağlıdır. Hareket halinde olan bu şeylerin hiçbirinin illeti kendisinde değildir. Buradan da, anlaşılmaktadırki, âlem makinasının yaratıcısı ve hareket ettiricisi, âlemin kendisinde değil, dışındadır. Ona göre yokluğun varlığa illet olması ve hiçten herhangi bir şeyin husule gelmesi mümkün değildir. Yani yok iken mevcut olan eşya, kendilerindeki o yokluktan yine kendi kendilerine değil, mutlaka mevcut bir mucidin tesiriyle vücuda gelmektedir. Nitekim maddede asıl olan boş durmadır. Ona hareketi veren ise Allah'tır.

5.2. Tahavvül ve Tekâmül Delili
Kainatta her an meydana gelen değişim ve tekamül'ün Allah'ın varlığının delillerinden biri olduğunu ifade eden Yazır, herhangi bir şeyin uğramış olduğu tahavvül veya tekümülü tabiata vermenin, tabiatın kendini değiştirdiği manasına geldiğini, bunun ise, tabiat farz edilenin tabiat olmadığının bir itirafı olduğunu savunmaktadır. Âlemin nizamında tam bir kemal olmadığını ileri sürerek, bunun yaratıcısının mükemmelliğine delalet edemeyeceğini iddia eden bazı düşünürlere de: "tabiatın eksik noktaları olarak kabul edilen şeyler de tabiat fikrinin aleyhine olarak Sani'in fâil-i muhtar olduğunu isbat eyler, yoksa tabiat nasıl değişebilirdi?" şeklinde cevap vermektedir.

5.3. Vicdan ve Vücud Delili
Elmalılı, vicdan ile vücud arasında bir irtibat kurarak Allah'ın varlığına ulaşmaktadır. Ona göre vicdan her an tecelli eden bir gerçeklik, bir ilk olay; vücud ise bu aynaya yansıyan bir son gerçekliktir. Vicdan, vücudu kendinden önce gelen zorunlu bir şart olarak bulmaktadır. Böylece vücud, vicdanın ilk objesi olmaktadır. Vücud olmasa, vicdan olamayacak; vicdan olmasa vücud tecelli edemeyecektir. Özel bir vicdan ile özel bir vücudun özdeşleşmesinde Allah'ı temsil eden ve O'nun halifesi olan nefis ortaya çıkmakta; evrensel vicdan ile evrensel vücudun özdeşleşmesinde de Allah'ın zât'ı ortaya çıkmaktadır

http://www.cevaplar.org/i...;sec1=24&yazi_id=4800

la ilahe illallah muhammeden resulullah...*

Kelime-i şehadetin ve islamiyetin temeli olan inançtır.

yüce allah ın varlığını anlatan söz.

(bkz: kuran da yazıyor)

kanıtlanmıştır.eğer gerçekten allah'ın varlığının kanıtını görmek istiyor ise bir kişi, o kanıtı önce kendi bedeninde sonra da evrende,diğer varlıklarda aramalıdır.bu da yetmiyor ise o zaman en büyük delil olan kuran'ı kerim'i açıp şöyle bir göz gezdirmelidir.
eğer böylesi bir düzene sahip evrenin bir yaratıcısı olmadığını düşünüyorsa bir insan,o zaman yanlışı kendinde aramalıdır.

(bkz: allah a inanmıyorum ama bir güç var)

(bkz: allah ulan)

(bkz: kuranda yazıyorsa doğrudur)

allah vardır. çünkü cinler de vardır(mış).

varlığı hiçbir zaman kanıtlanamayacak olan varlık. tamamen iman meselesidir.

sen onun varlığına inanır, iman edersin.

zaten ortaya çıkıp kendini gösterseydi herkes inanacağından cennet-cehennem ve dünyadaki sınav olmayacaktı.

biraz mantık lütfen!

"kanıt" kelimesinin içini boşaltıp süper zeki beyinlerimizle kelimeyi elastikleştirirsek, elbette vardır, elbette kanıtlanmıştır. Ama bu süper zeki beyinlerin yolunu takip edip, "kanıt"ı somut verilerden bağımsız değerlendirmeye kalkarsak, Zeus da Uçan Spagetti Canavarı da Brahma da Uçan Adam Sabri'nin uçtuğu da kanıtlanabilir.

allah vardır çünkü sen de varsın.

allah'ın varlığını tartışmaya açan, hatta red eden bünyeleri korkutan gerçek.

(bkz: amenna ve saddakna)

allah var çünkü şu elimdeki bardak tesadüfen oluşamaz, peki ben nasıl oldum, ne zaman oldum, neden oldum? kim getirdi lan beni buraya?

allah vardır. e o zaman ispat edelim.

şimdi buyrun suda'nın labaratuarına;

+ önce erlenmayere bir miktar cu(bakır) koyalım.
+ sonra bunun üzerine de bir miktar hno3(nitrik asit) ekleyelim.

deneyin sonucu: metal ile asitin tepkimesi ile kur'an'daki bazı ayetleri elde ettik.
bunlar nedir; bakara 53 ve ali imran 72.

hmm. o zaman bu deneyin sonucu bize ne anlatıyor; allahın var olduğunu.

allah'ın varlığını erlenmayerde arayan akılsızlar, eğer deneyle allah'ın varlığı anlaşılsaydı herkes inanırdı.

allah'ın varlığını bir tohumun geçirdiği evrim süreci ile açıklayan kişi cümlesi. yoktan var oldu işte, al sana kanıt kro...

bu 31.entry kadar gerçektir.

doğruluğu ölünce kanıtlanacak olan ama yine dünyadakilerin bilemeyeceği hadisedir.
şuanlık hurafedir. doğruluğu ispatlanmamıştır.