ben bu yazıyı anneme yazdım

annecim,

nedendir bilmiyorum, seni düşününce gözlerim doluyor. sanırım seni kaybetmekten korktuğum için. seni öyle seviyorum ki, sevgimi göstermekten bile korkuyorum. çünkü, her sevginin sonunda kaybediş vardır.

her nefis ölümü tadacaktır ve tattığında, kaybetme gerçeğiyle yüzleşmemek için, sevgimi doya doya yaşayamıyorum. ama sen biliyorsun. bazen durup dururken öperim ya seni, sen de bana bakıp düşünceli düşünceli gülersin. "yine ne oldu acaba" der gibi. işte bunu seviyorum. devamlı sevgi gösterileri yerine, sürpriz sevgi gösterilerini ve yüzündeki şaşkın gülümsemeyi.

beni hiç bırakma, seni sonsuza kadar sevecek olan kızın, isigim sana asigim...