ben bu yazıyı anneme yazdım

anne,

babama layık olamadığım gibi sana da layık olamadım. klişe bir laf vardır 9 ay karnında taşıdın diye... evet taşıdın anne 9 ay sömürdüm körpe vücudunu. sadece benim için karşılıksız yaptın ve karşılıksız baktın bana. beni her gördüğünde ki yüzündeki ışıldama hep aklımda. okumam için 40ından sonra işe girdin sen sadece benim için. içim kan ağlıyor anne, layık olamıyorum kimseye ne sana, ne babama en önemlisi kendime... insanlığa bile faydam yok sanki asalak mıyım anne ben? ya da salak? niye başaramıyorum? niye hiç bir şey istediğim gibi olmuyor. emin ol ki deniyorum anne tavsiye ettiğin her şeyi deniyorum ama tıkanıyor işte bi noktada. olmuyor ya sıkılıyorum yaparken ya da aman boşver diyorum. sen de vardır her şeyin ilacı şu derdime ilaç ol anne... gel buralara sarıl bana. hani beni hep sarmak istersin ya sarılmak istersin kaçarım senden sevmem böyle şeyleri. şu an çok ihtiyacım var. şu an akan gözyaşlarımı sil anne. o mis kokunu içime çekeyim gel kurtar beni artık. yenidem 3 yaşında ki bebeğin olayım. köpeğin olayım öl de öleyim. iğrencim ben anne layık olamıyorum. sokakta gezen itten farkım yok sanırım. her zaman ki gibi agresif değilim bu gün duygusalım birisi pışt dese gözlerim doluyor annne ben böyle değildim ne oldu bana? beni benden iyi tanıyan sensin. hayatımda 2. kez ağlıyorum biliyor musun? hani hiç özlemem diyordum kimseyi. sizleri çok özledim ben. gel buraya sarıl bana. yeter artık çektiğin çile uğraşma benim için anne adam olmam ben. ne hayaller kuruyordun benimle ilgii taaa yıllar önce. arada konusunca yeni hayallerini de söylüyorsun gülüp geçiyordum ya, onlardan da pişmanım anne. seni çok seviyorum...