bugün

peter pan

henüz çok küçükken tanıştığım ve uzun yıllar boyunca dilimden düşürmediğim, hayallerimden uzaklaştıramadığım masaldır. o zamanlar kendimi öyle bir kaptırmışım ki; geceleri yatmadan önce penceremin perdesini aralayıp acaba peter pan benim pencereme de gelecek mi diye düşünür ve zaten peter pan başından beri oradaymış da ben fark etmiyormuşum gibi hissederdim. hala içimde bir yerlerde peter pan aşkı saklanıyor. belki de peter' i hala- umutsuzca da olsa - bekliyorum...tıpkı hala alice' in beyaz tavşanını beklediğim gibi.