şimdi sen gidiyorsun ya herkes sana benzeyecek

bir yılmaz erdoğan şiiridir.(tanım)

2007 yılıydı, yaz tatili... her zaman gittiğimiz gibi gene didim'deydik ve her zamanki gibi gene çevremden çok sıkılmıştım. bir sürü yeni arkadaş edinip gene hepsinden bunalmıştım... mavişehir'i bilen bilir, anlattırmayın bana şimdi onu - belki başka bi' entryde anlatırız uzun uzun - orada bir de mavişehir pastanesi diye bir mekan var ama yok lan öyle bildiğin pastaneler değil, yazlıkta kim gidecek pastaneye? açık havadaki masalarda oturup nargile içiyorsun dondurma yiyorsun falan...

ben de pek uğramazdım oraya... arkadaşlarla gittik, mekanın sahibi de hemşehri çıktı, bir muhabbet kurduk...

ama adam tam benim kafadan, edebiyattır şiirdir fotoğraftır... benim ilgilenmeye çalıştığım tüm dallarda bilgisi sonsuz, üstelik kaliteli de biri, belli!

gel zaman git zaman bir hayli muhabbetimiz oldu artık, müzik dinliyoruz, sohbet ediyoruz... can yücel'den, yeni türkü'den konuşuyoruz... ama işte adamın da işleri yoğun, bir türlü kısıtlı zamanı kırıp da konuşamıyoruz dolu dizgin...

her dostlukta olduğu gibi gene bir veda vakti, yazlıktan dönüş zamanı gelmiş çatmış... telefonunu istedim, verdi... güle güle dedim, ben gidiyorum...

ve aklımdan hiç çıkmayacak; hala da okudukça, duydukça, söyledikçe ürperdiğim dizeleri söyledi:

"şimdi sen gidiyorsun ya, herkes sana benzeyecek"

ne denirdi ki? sustum, gülümsedim ve dönüp gittim... evime,taa anasının nikahındaki zonguldak'a dönünce bir heves telefona sarıldım, çaldırıp mesaj atacaktım...

telefon numarası yanlış çıktı... muhtemelen yanlış hatırlamıştı numarayı cengiz abim...

hala da ulaşamadım o'na, bu sene gittim, o yoktu...

ve hala yankılanır beynimde o dizeler; "şimdi sen gidiyorsun ya! herkes sana benzeyecek..."....