bugün

ben bu yazıyı sana yazdım

anlam aradığım her şeyi kaybettiğimi gördüm.
anlamsızlaştırdığımda da, renksiz kaldıklarına şahit oldum. her şeyin. herkesin.

başından, sana yazmamak bir nevi seni anlamsızlaştırma çabalarımın bir uzantısıydı, görünmez vantuzları olduğunu bu gece farkettiğim.
kelimelere dolanınca hisler, şekillendirilince, yoğrulunca , resmedilince büyür.
ifade ettikçe aşık olurum ben. yazdıkça, taparım insanlara. ufak tefek gerçekleri devasa hayallere dönüştürmenin, ' yok' u ' var' a çevirmenin bir yolu işte.
daha fazlası değil. daha fazla ne olsun ki zaten, öyle değil mi?

bundan yazmıyorum sana. *

yazayım mı ? *