hayata dair iç burkan detaylar

geçen sene sonbahar mevsiminde meydanda bir bankta oturuyorum.
her tarafta insanlar bir yerlere yetişmeye çalışıyor. çingeneler bir şeyler satmaya çalışıyor falan. baya oturuyorum orada. sonra yanımdan bir kadın geçiyor. pasaklı ve korkutucu bir kadın. elinde melodika gibi bir şey vardı. pembe renkli. diğer çingeneler gibi bir şeyler satacak diye düşünmüştüm. arkasından pasaklı ve bence kötü niyetli bir adam ve küçücük pembe renkli eski kıyafetler giymiş kız çocuğunu görünce fikrim değişti. çocuğundur herhalde melodika dedim.
yanımdan geçip gittiler. iki dakika geçmeden melodikanın sesi gelmeye başladı arkamda bir yerlerden. kız çocuğu yere oturmuş bir şeyler çalmaya çalışıyordu. uzun bir süre dondum kaldım. kız çalıyor, yanından geçen yetişkinlerin kimisi bir iki bozukluk atıp geçiyor önünden kimisi de hiç umursamadan geçip gidiyordu. belki siz alışkınsınızdır bu sahneye ya da yaşamışsınızdır. hiç bilmiyorum ama o an benim için çok tuhaftı. gerçekten içim burkuldu dediğim nadir anlardan biri olabilir. erkek çocuğu olsa belki bu kadar etkilenmezdim ama kız çocukları bana hep daha naif gelmiştir ve üzdü gerçekten. sadece kızın durumu değil. oradan geçen o kadar yetişkinin bir şey yapmaması, normal karşılaması ve benim bu durumlarda ne yapılacağını bilmemem.. en çok kendime acıdım o an. sadece izleyebildiğim için. biraz kendime geldiğimde kenarda çimenlerin orada oturan yaşlı ( olgun )çifti izledim. kızın para toplamasını bekliyorlardı. kendileri çalışacaklarına küçücük çocuğu izliyorlardı. utanmadan.
o kadar uzun süre izledim ki onları, sonunda benden rahatsız olup çocuğu da alıp gittiler. utanç vericiydi.