hatırlanan 90 lı yılların güzellikleri

kendi adıma toplumsal ve hayatın içinden birtakım güzelliklerdir. Henüz bireysellik bu kadar ilahlaştırılıp, "ben!"cillik ve umursamazlık insanlara günümüzdeki haliyle empoze edilmeye başlanmamış, başlanmışsa da henüz etkilerini günümüzdeki kadar göstermemişti. Sadece dost-akrabaların değil, samimi insanların bile birbirinden haberi vardı, birbirlerinin sevinç ve üzüntüleriyle içten gelerek ilgilenecek manada birbirleriyle içli-dışlılardı. Sosyal hayat çok daha canlı, samimi ve sosyalleşme odaklıydı. Teknolojinin bu denli göbeğinde değil, gerektiği kadar içindeydik. Pek çok açıdan günümüze kıyasla tu kaka haliyle anılan 90'lar, gerek ülkemiz, gerekse de dünya açısından, insanlık olgusu ve hayatın dinamikleri açısından son insanlık dönemi olarak anılmaya adaydır nazarımda. Ha benim nazarım değmez muhtemelen, ama bu gidişat gidişat değil.