babanın ölmesi

Tam bir şok haliydi benim için. Kalabalık toplanmıştı. ilk gün hiçbir şey anlamadım. Sanki kimse ölmemiş gibiydi. insanlar gelip bir şeyler söylüyordu anlamıyordum. Bu şok hali ikinci günün sabahında babanın selasını duymamla yerini ağır bir hüzne bıraktı. Babamın kalp krizi geçirdiği banyoya girdim. Eşyaları halâ ordaydı. Ama babam odasında yoktu. Evde bir sürü insan varken ağlanmıyorda. Geçtim banyoya yavaş yavaş babamla geçirdiğim güzel anıları düşünerek ağladım. En çokta acaba babama kötü bir şey dedim mi onu kırdım mı diye düşündüm. Çünkü bunları düzeltme şansım artık olmayacaktı. Babası sağ olanlar size tavsiyem onunla güzel anılar biriktirin. Mümkün olduğunca kırmayın. Sonra iş işten geçince ah vah dersiniz ama bir çareniz olmaz...