en yakındaki kitabın ilk ve son cümlesi

Mesafe olarak en yakın olmasa da, ben biriciğimi seçtim.

"bütün mutlu aileler birbirine benzer, her mutsuz ailenin mutsuzluğu kendine göredir."

"her zamanki gibi arabacı ivan'a kızacağım, her zamanki gibi tartışacağım, yerli yersiz düşüncelerimi söyleyeceğim, ruhumun en gizli köşeleriyle başkaları, hatta karım arasında bir duvar olacak, her zamanki gibi kendi korkularım yüzünden onu suçlayacak ve bundan pişmanlık duyacağım, neden dua ettiğimi akıl yoluyla anlamayacak ve dua edeceğim, ama hayatım, tüm hayatım, başıma gelebilecek her şeyden bağımsız olarak hayatımın her dakikası, eskiden olduğu gibi anlamsız olmamakla kalmayacak, bu hayata katabilecek güçte olduğum iyiliğin kesin anlamına sahip olacak."