choke

fragman izlendiğinde verilebilecek olası tepki, kitabın karanlık dokusunun yerini satirik bir mizahın almasına şaşırma olabilir. oysa ben şaşırmadım; zira choke, ki okuduklarım içinde en az beğendiğim palaniyuk kitabıdır, sürükleyen/inşa eden/yıkan/afallatan bir kitap değil. aksine, sürekli çalan ve sürekli "aha şimdi soloya girecek" beklentisi uyandıran oysa asla soloya girmeyen, asla solosu olmayan elektronik müzik gibi bir kitap. bu nedenle fragmandaki hareketli musiki ve aydınlık planlar beni tam kitaba layık ayarda bir filmle karşılaşacağım hissine büründürdü. şimdilik görebildiğim tek farklılık(fragmandan konuşmak saçma olsa da) danny'nin kafası kitapta dazlak olarak anlatılıyordu yamulmuyorsam. çamurlara batıp çıkmasından aklımda kalmış olsa gerek.