radovan karadziç

katlettiği insanların çığlıklarını duyuyor mu acaba geceleri? yalvaran insanların bakışları giriyor mu acaba rüyalarına? aldığı her nefesde burnuna o masum insanlardan akıttığı kanın kokusu geliyor mu? hiç düşündü mü acaba o insanları yıllar sonra? "ben ne yaptım?" diye sorular sordu mu hiç kendisine? hiç yakalanmayacağını mı sandı? hesap sorulmayacak mı sandı?

sanırım artık cezaevinde beslenecek bir hayvan, bir hayvanı besleyecek "afferim iyi iş çıkardın" diye sırtı sıvanlanacak gardiyanları tarafından!

öyle bir anda ölmesin allahım bu insan bozması yaratık! tüm hastalıklar musallat olsun, sürünsün yıllarca, tuvalete gidemesin, yemek yiyemesin, ilk önce ayakları ve elleri cürüsün, nefes almak için ciğerlerini parçalasın kendi kendine, ölmek için sana yalvarsın ama ölmesin! göreceği kabuslardan korkusuna uyuyamasın ve hiç aklından çıkmasın o katlettiği insanların feryadları! cehennemde cezasını çekeceğini bildiğimiz halde yeryüzünde ona cehennemi yaşat yarabbim. belki birazcıkda olsa hafifler sızısı o yok edilen insanların ailelerinin...

hiç düşündü mü acaba cehennemde zebanilerin onu nasıl karşılayacağını?