yaratıcı

yaratıcı:

allah (ar.): el ilah. baştaki el, tek olmayı getiren ingilizlerin "the" sı ile aynı.

tanrı (türkçe): tengri, tam adı gök tengri, semavi yaratıcı.

elohim (ibranice): o dur anlamlı yahudilerin yaratıcı olarak tanımladıklarına verdikleri isim, diğer isimleri; adonai, yehova,yaho. bizdeki yehu nidası buradan geliyor.

amon (mısır): mısır inanında baş tanrı. semavi dine inananların yakarışlarının sonunda kullandıkları amin ve amen buradan geliyor. bir nida olan aman da öyle.

christo (latince): güneş tanrı, isevi inancının tek tanrısının ismi. (bkz: jesus christ)

insanlık yaratıcı olarak imlediğini pek çok yerde dile getiriyor. sevindiğinde, korktuğunda, çare umduğunda vs.

isimlerini kaynağa bakamadığım için veremeyeceğim bazı tarihçiler allah sözcüğünün islamlık öncesi arap yarımadasında inanılan pek çok tanrıdan birinin adı olduğunu söylüyor. inen 4 kutsal kitabın en önemli ortak yanı tanrının tek olduğunu söylemeleri. isimleri farklı sadece. bu isme atfettikleri önem de aynı.

örneğin yahudi tanrısı yehova, 4 damga harften oluşuyor ve doğru telaffuz edenin tanrıyı görebileceği iddia ediliyor (bkz: tetragrammaton)

müslümanlıkta, 99'luk tespih ile 1 defa ya da 33'lük ile 3 defa döndürülerek tanrının 99 ismi her gün terennüm edilirse cennetin kapılarını açtığı söyleniyor. (bkz: esma ül hüsna). bu da ilginç, zira tesbih çekmek ilk başta müslümanlarca benimsenmemiş, saçma gelmiş. din büyükleri de tesbih ile allah'ın isimlerini anmaya başladıktan sonra, bütün müslümanlar bunu benimsemiş ve bir gelenek oluşturmuşlar.

her din, her kültür kendi dilini kullanarak tanrıya yakarıyor, bol bol da birbirlerinden sözcük alıyorlar. dinin dogma yönü, dil de işlemiyor, dil evrimleşmesine devam ediyor.