yeni birini sevmekten korkmak

devamında korkunun nedenleriyle yüzleşmek. o işte çok sevdiğin insana bütün benliğinle bağlanman, tüm enerjini ona harcaman seni güçsüzleştirmiş, içinden birçok şeyi alıp götürmüştür. bunu dile getirmesek, kabul etmek istemesek de ortada ciddi bir özgüvensizlik vardır. korkularının üzerine gitmenin korkularından kurtulmak ya da kaybettiğin özgüveni geri kazanmakla bir ilgisi var mıdır orası da tam bir muamma. neticede bu dönem seni pasifize eder. seven insan profilinden sevilene geçiş aşamasının en keskin virajıdır. çünkü sen karanlığın içinde kaybolmuşsundur, gözbebeklerin yanar ve ışıkları bu sefer başkası yakarsa yolunu bulabileceksindir. bu gerçek anlamda çok sevmenin bedelini ödemektir. acıdır ama gerçek budur. biri seni çubuk kraker gibi ortadan ikiye bölünce bir daha bütün ve tek parça haline gelmen nerdeyse imkansız. sonra suskunluğun olgunluğun olarak kalır oturuşunda, kalkışında, bakışında....