nazan bekiroğlu

"bulunduğu yerden, kuşbakışı kendisine bakabileceği bir yere kadar yükselmeyi başarabilen insan; zamanın ve mekanın anlamını yitirecek denli küçüldüğü, bir başka deyişle anlamını yitirdiği yerden kendisine bakmayı başarabilirse, bütün acılarının hafiflediğini farkeder. kozmik bakış açısı denilebilecek bu noktanın büyüleyiciliği; insanın bu dünya alemini bir rüya olarak yorumlamada azami teslimiyetle hareket etmeyi başarabilmesinden ve artık acılarını da mutluluklar gibi önemsememesindendir.."

bu hal: kah çıkarım gökyüzüne seyrederim alemi, kah inerim yeryüzüne seyreder alem beni ayinini hatırlatır hep bana..bunun için de bir anahtarı vardır nazan bekiroğlunun; "helal et gitsin aklını"