özlemek

Giderek büyüyen bir boşluk, belki uçsuz bucaksız bir araf, ne başı ne sonu belli olan.. beklemektir özlemek; en korkunç halidir yaşamın, dokunabileceğin kadar yakın ama bir o kadar uzak olanı her an gelecekmiş gibi, hep seninmiş gibi beklemek. umuda köle olmaktır; çıkış kapılarının bir bir suratına kapandığı her gün yeniden dilemektir onu tanrı'dan. karşılık beklemeden sıkı sıkıya sarılmak, hayatını ona odaklamak, aldığın nefesin sebebini dahi onun varlığına bağlayıp, hayata tutunmaya çalışmaktır. ve.. belki, o can veren tebessümüyle bir defa daha gelir de düşlerimi süsler diye, uykuyu sevmektir özlemek..