namus bacak arasında değildir diyen insanlar

yaptığının haram olduğuna toplum ve dini ağır baskıyla, cehennem korkusuyla derinden inanan bi' müslüman kadın ilerde evlenip felsefe yapabileceği, düşünebileceği anı bulduğunda elbette eski yaptığı büyük haramlardan pişmanlık duyacaktır. kendini gereksiz yere kötü, zalim, şeytan görerek bu ruh halini çocuklarına şiddetle dahi melankolik bir ruh haliyle yansıtabilecektir. haramlar tahrik edici sınırlar olduğu için müslümanların en çok suç işleyen kişiler olması normal tüm dünya genelinde. niye aynı durum japonya ya da norveç'te yoktur? çünkü hiçbir kimse cehennemle, namusla kızının psikolojisini kökten tahrip edip bozmaz, psikopat ruh hali kazandırmaz. türkiye'deki gibi mide bulandırıcı bir toplum olmadığı için de kimse dışlamaz, aşağılamaz, şiddet uygulamaz; islam kurallarını tek gerçek telkiniyle zorla dayatıp uygulatmak için. bu yüzden o insanlar gayet mutlu ve huzurludur hayatlarında.