blackfield

4. albümüyle heyecan veren artık bi proje/oluşum olmaktan çok daha keyif veren güzide grup. ilk albümleri sonrası her albümde farklı takılmaları rock etiketi altında indie, elektronik, alternatif, pop tarzlarla da ziyadesiyle haşır neşir olmaları ilgi çekicidir. debutlarında porcupine tree tavrını genel olarak korurken (belki daha az progressive-ama grubun en progressive çalışmasıdır)diğer albümlerinde elektronik müzik etkisiyle kademe kademe radiohead sularına yelken açılmıştır. aslında bu aviv geffen ve steven wilson etkisinin albümlerde ne oranda olduğuyla da ilişkili biraz.
son albümlerinin aviv geffen ağırlıklı bir çalışma olduğunu düşünüyorum.