yusuf ile züleyha

leyla ile mecnun, kerem ile asli ve ferhat ile sirin ile birlikte anilan halk hikayesir. ama digerlerinin aksine zuleyha yusuf`un karisi olmustur, sevdigine kavusmustur, onca aci istirap ve hasretten sonra.

kuranda gecen bu hikayeyi, daha sonradan nazan bekiroglu harika bir dille anlatmistir. iste o kitaptan bir alinti:

"yusuf, dedi zuleyha, ask zorlu bir sinav, ben bu sinavi bastan ve gonullu mu kaybettim? hayir iste! yitirmis gozuksem de kazancimsin sen benim. ve ser gibi gorunsem de goreceksin, yitirdigin ne varsa benim sana actigim kuyuda, hayrin olacagim sonunda.

yusuf, dedi zuleyha sana gel kaderim ol demem. o kadar ki, guldeki sevda, coldeki ates kadar kadersin bana.

degil mi ki sen yusuf guzelisin, ve degilmi ki ben tecelli etmesem eksik kalir sana dair kader. senin kaderin benim tecellim, kaderinde zindan varsa yusuflugum su goturmez benim."