içini dök

sokağa gün aşırı çıksam ancak o şekilde biraz tat veriyor dışarıdaki hayat. onunda tek nedeni penceremden soluduğum temiz havanın asosyal akciğerlerime yetersiz gelmesi.
tek korkum ise evde kaldığım o bir günün altı güne dönüşmesi..
o altı gün dolmuşda insanların boş konuşmalarını duymamak, binenlerin oturanlara oturanların aynısını binenlere yaptığı anlamsız bakışlara şahit olmamak.
yolda yürürken karşıdan gelen insanın istem dışı bakışlarına neden aramamaktır..
içip yürümek, bunları yazmak o zaman insanlara birşeylerle meşgul olduğunu onların anlamsız bakışlarında neden arammadığını onları umursamadığını göstermek ama çoğu zaman ayık kafaylada yaptığım bir mevzudur görmezden gelmek için telefondan medet ummak. onları görmektense tuşlarla oynamak..
kendilerini yazman için temiz oksijenle doldurduğun bu kafayı bir iki saat yaşaman yeter güne ihtiyacın yok.
ama içmeden imkansız..

herkese renkli günler